به زیارت آمده‌ام. مثل همیشه، با گردنی کج از بار معاصی و اعتذار، از دربارِ سراپا رحمتش، تقاضای شفاعت دارم. نماز و دعایی می‌خوانم و رو به حضرت‌رضا(ع) تعظیم می‌کنم و خداحافظی، امّا این‌بار از این بدرود ناراحت نیستم؛ بلکه خوشحال و خرسندم، با قلبی پر شعف از ولی‌نعمت خود، سلامت سفر می‌طلبم که عازم سرزمین وحی‌ام و می‌دانم که حضرت‌رضا(ع) چه‌قدر دوست‌دار جدّ بزرگوار خویش‌اند و از گریه‌های آقا در زمان خروج از مدینه به مقصد مرو باخبرم.
کد خبر: ۳۳۶۰۸ تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۵/۰۱
سلام كعبه! سلام آستان سبز سجودم *** سلام قبله من! هستي ام! تمام وجودم!
کد خبر: ۳۳۴۷۶ تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۴/۳۱