خاطره ای از زنده یاد حبیب الله چایچیان
مادرم گفت: «ما قدیمیها تا ضریح را نبوسیم، به دلمان نمیچسبد» گفتم: دل چسبیاش به این است که حضرت جواب بدهد. هرچه کردم دیدم مادر قبول نمیکند. خلاصه بازوی مادر را گرفته بودم و همین طور به سمت ضریح حرکت میکردیم؛ در همین حال دیدم که حال شعر برایم فراهم شد من تمام توجهام را به شعر و الهامی که عنایت شده بود دادم، دیدم زبان حال مادرم است نه زبان حال من! و شعر تا «تخلص» رسید.
کد خبر: ۹۷۸۸۴ تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۵/۰۲
کد خبر: ۹۲۶۵۲ تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۹/۱۸