حبیب الله معلمی را می توان یکی از تاثیرگذارترین شاعران و حماسه سرایان این مرز و وبوم دانست . او شاعری و مدح اهل بیت را از جوانی و به تشویق «حاجی بابا اشتری لرکی» از دوستان پدرش آغاز کرد
سال ۹۴ اتفاق ویژه تری برای سمیعی افتاد. مدتی پیش از شروع محرم، یکی از رفقایش از دنیا رفت و او متاثر از این ماجرا نوحه ای ساخت که یکی از ابیاتش این بود: خدا نگه داره سینه زناتو...
حمید رمی، متولد ۱۳۷۲ در شهر دزفول است. در مدرسه عالی شهید مطهری درس خوانده، چند صباحی ساکن قم و سپس پایتخت شده و کارشناس ارشد ادبیات دانشگاه تهران است.
با مروری بر تنوع آثار مسعود اصلانی که امروز در آستانه چهل سالگی و انتشار اولین مجموعه سروده هایش قرار دارد، می توان نام او را در میان نغمه سازان شاخص دو دهه اخیر بر شمرد.
او از جمله نوحه سرایانی است که با غزل سرایی زبان ویژه خودش را در ادبیات آیینی پیدا کرده و همین ویژگی تنوع خاصی به آثارش داده است.
از ویژگی های آثار او، الهام گیریاش از نغمه ها و آواهای فولکلور مازنی و گلیکی است.
به طور مثال نوحه "من تو رو دارم هیچی نمیخوام" را با نوای گیلان و نوحه معروف "آه ای ستاره دنباله دار من" را با نوای تالشی ساخته است.
مهدی زنگنه، متولد آخرین روز خرداد سال ۶۲، نامی که در اوایل دهه ۸۰ درمیان مداحان سرشناس آن روزگار جایی برای خود باز کرده بود و در مناسبتهای مختلف بسیاری از مداحان درپی نوحهها و سرودهای او بودند که این بیشتر آثار به دلیل نوآوری در شعر و ملودی مورد استقبال زیادی در هیئتها قرار میگرفت.
جهان شیعه یک محمود کریمی دارد و باید لای زرورق از این تراث گرانبها نگاهبانی کند، برای آنها که عقب تر ایستادهاند شاید شگفت آور باشد که بدانند، محمود کریمی شاعر است ... و اتفاقا شاعر خوب و قابلی هم هست
از ویژگی های آثار سید جواد پرئی می توان به ساده کردن مفاهیم والا و عمیق دینی و اعتقادی در زبان و گویشی امروزی اشاره کرد.
حاج علی انسانی علاوه بر تبحر در شعر و ادبیات، از همان جوانی اشراف ویژه ای در دستگاه های موسیقی داشت و تلاقی این دو از او مداحی خوش خوان و صاحب نفس و همچنین نوحه سرایی صاحب سبک ساخت. نوحه هایی که در عین ظرافت و شاعرانگی، زبانی مقتدر دارد.
اکثر قریب به اتفاق شاعران آیینی، در دوران نوجوانی و جوانی، اولین واژهها را بر اساس خط ملودی یک نوحه کنار هم چیدهاند؛ و نخستین تجربههای ادبیشان در نوحهسرایی شکل گرفتهاست. اولین قدمها را آن هنگام برداشتهاند که بر اساس آهنگ یک نوحه، ابیاتی سروده و به دست مداح هیات محلیشان سپردهاند.