هر چند امام رضا (ع) امام شيعه است اما جمع كردن بين امامت براي شيعه با وحدت اجتماعي اسلام نقطه روشن و تاسي‌پذير براي همه است.
اينكه امام رضا (ع) وحدت و يكپارچگي جامعه را در سياستگذاري و خط و مشي كشيدن‌ها و راهبردهاي خود حفظ مي‌كند و ميلي متري از وحدت اجتماعي عبور نمي كند نه تنها ضربه‌اي به يكپارچگي مسلمانان آن روز وارد نمي كند بلكه وحدت اجتماعي را در يك مرحله برجسته و شفافي وارد مي‌كند، به طوري كه انصار و اتباع ايشان صرفا شيعه نبودند بلكه در ميان كساني كه عشق مي‌ورزيدند و سعي بر ارتباط داشتند و احاديث ايشان را مي‌شنيدند جامعه اهل سنت بودند!
به اين دليل اين نگاه و رفتار يك انعكاس بسيار مثبتي در جامعه آن روز پيدا كرده و اين يك فصل كمتر شناخته شده در زندگاني امام رضا (ع) است كه با تدبير و اصولي كه داشتند به يكپارچه سازي جامعه دست زدند، بنابراين به ويژه در شرايطي كه جهان اسلام در آستانه يك كشمكش قرار گرفته و ممكن است دچار آسيب شود اين فصل در زندگاني ايشان نيازمند يك مطالعه جدي است.
212113
