سوره‌ای که با خواندنش هرگز از مشرک نمی شوید!

عقیق:سوره «مرسلات» هفتاد و هفتمین سوره قرآن است و در جزء بیست و نهم آن قرار دارد. کلمه «مرسلات» به معنای فرستادگان در آیه اول این سوره آمده است.

سوره مرسلات با تأکید فراوان بر وقوع قیامت و نشانه‌های آن و همچنین ذکر بخشش‌های خداوند به بشر در مورد اعمال و نشانه‌های مجرمان و پرهیزکاران و سرنوشت نهایی هر دو گروه سخن می‌گوید.

این سوره تأکید خود بر قیامت را با تهدیدی شدید به منکران قیامت و انذار و بشارت به دیگران همراه می‌کند و بیش از دیگر مطالب، به تهدید می‌پردازد؛ به همین دلیل آیه " وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ- واى در آن روز بر تکذیب‌‏گران ده مرتبه در آن تکرار شده است.

سوره مرسلات ۵۰ آیه، ۱۸۱ کلمه و ۸۴۱ حرف دارد و به لحاظ حجمی جزو سوره‌های مُفَصَّلات (دارای آیات کوتاه) و از سوره‌های نسبتاً کوچک قرآن است. در ۵ آیه نخست این سوره به پنج موضوع مختلف سوگند یاد شده است.

بر اساس روایتی از پیامبر (ص) هر کس سوره مرسلات را قرائت کند، براى او نوشته شود که از مشرکان نیست.

متن سوره مرسلات همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

وَ الْمُرْ‌سَلَاتِ عُرْ‌فًا ﴿١﴾

سوگند به فرستادگان پى‌درپى (۱)

فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿٢﴾

که سخت توفنده‌اند (۲)

وَ النَّاشِرَ‌اتِ نَشْرً‌ا ﴿٣﴾

و سوگند به افشانندگان افشانگر (۳)

فَالْفَارِ‌قَاتِ فَرْ‌قًا ﴿٤﴾

که میان حق و باطل جداگرند (۴)

فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرً‌ا ﴿٥﴾

و القاکننده وحى‌اند (۵)

عُذْرً‌ا أَوْ نُذْرً‌ا ﴿٦﴾

خواه عذرى باشد یا هشدارى (۶)

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿٧﴾

که آنچه وعده یافته‌اید قطعا رخ خواهد داد(۷)

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿٨﴾

پس وقتى که ستارگان محو شوند(۸)

وَ إِذَا السَّمَاءُ فُرِ‌جَتْ ﴿٩﴾

و آنگاه که آسمان بشکافد(۹)

وَ إِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿١٠﴾

و آنگاه که کوه‌ها از جا کنده شوند(۱۰)

وَ إِذَا الرُّ‌سُلُ أُقِّتَتْ ﴿١١﴾

و آنگاه که پیمبران به میقات آیند(۱۱)

لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿١٢﴾

براى چه روزى تعیین وقت شده است؟ (۱۲)

لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿١٣﴾

براى روز داورى(۱۳)

وَ مَا أَدْرَ‌اکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿١٤﴾

و تو چه دانى که روز داورى چیست؟ (۱۴)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿١٥﴾

آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان! (۱۵)

أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ ﴿١٦﴾

مگر پیشینیان را هلاک نکردیم؟ (۱۶)

ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِ‌ینَ ﴿١٧﴾

سپس از پى آنان پسینیان را مى‌بریم(۱۷)

کَذَٰلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِ‌مِینَ ﴿١٨﴾

با مجرمان چنین مى‌کنیم(۱۸)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿١٩﴾

آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان(۱۹)

أَلَمْ نَخْلُقکُّم مِّن مَّاءٍ مَّهِینٍ ﴿٢٠﴾

مگر شما را از آبى بى‌مقدار نیافریدیم؟ (۲۰)

فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَ‌ارٍ مَّکِینٍ ﴿٢١﴾

پس آن را در جایگاهى استوار نهادیم (۲۱)

إِلَىٰ قَدَرٍ مَّعْلُومٍ ﴿٢٢﴾

تا مدتى معیّن! (۲۲)

فَقَدَرْ‌نَا فَنِعْمَ الْقَادِرُ‌ونَ ﴿٢٣﴾

و توانا آمدیم،و چه نیک تواناییم(۲۳)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٢٤﴾

آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان (۲۴)

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْ‌ضَ کِفَاتًا ﴿٢٥﴾

مگر زمین را محل اجتماع نگردانیدیم؟ (۲۵)

أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿٢٦﴾

چه براى مردگان چه زندگان(۲۶)

وَجَعَلْنَا فِیهَا رَ‌وَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُم مَّاءً فُرَ‌اتًا ﴿٢٧﴾

 و کوه‌هاى بلند در آن نهادیم و به شما آبى گوارا نوشانیدیم (۲۷)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٢٨﴾

 آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان(۲۸)

انطَلِقُوا إِلَىٰ مَا کُنتُم بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿٢٩﴾

بروید به سوى همان چیزى که آن را تکذیب مى‌کردید(۲۹)

انطَلِقُوا إِلَىٰ ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿٣٠﴾

بروید به سوى آن دود سه شاخه(۳۰)

لَّا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّـهَبِ ﴿٣١﴾

نه سایه‌دار است و نه از شعله آتش حفاظت مى‌کند(۳۱)

إِنَّهَا تَرْ‌مِی بِشَرَ‌رٍ کَالْقَصْرِ ﴿٣٢﴾

 دوزخ چون کاخى بلند شراره مى‌افکند(۳۲)

کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿٣٣﴾

گویى شترانى زرد رنگند(۳۳)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٣٤﴾

آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان(۳۴)

هَـٰذَا یَوْمُ لَا یَنطِقُونَ ﴿٣٥﴾

این روزى است که دم نمى‌زنند(۳۵)

وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُ‌ونَ ﴿٣٦﴾

و رخصت نمى‌یابند تا پوزش خواهند(۳۶)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٣٧﴾

آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان(۳۷)

هَـٰذَا یَوْمُ الْفَصْلِ ۖ جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ ﴿٣٨﴾

 این همان روز داورى است شما و  جمله پیشینیان را گرد مى‌آوریم (۳۸)

فَإِن کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿٣٩﴾

 پس اگر حیلتى دارید در برابر من بسگالید (۳۹)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٠﴾

 آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان(۴۰)

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ ﴿٤١﴾

 اهل تقوا در زیر سایه‌ها و بر کنار چشمه‌سارانند(۴۱)

وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٤٢﴾

 با هر میوه‌اى که خوش داشته باشند(۴۲)

کُلُوا وَاشْرَ‌بُوا هَنِیئًا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٤٣﴾

به پاداش آنچه مى‌کردید بخورید و بیاشامید؛ گواراتان باد(۴۳)

إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿٤٤﴾

ما نیکوکاران را چنین پاداش مى‌دهیم(۴۴)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٥﴾

 آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان(۴۵)

کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُم مُّجْرِ‌مُونَ ﴿٤٦﴾

 اى کافران بخورید و اندکى برخوردار شوید که شما گناهکارید(۴۶)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٧﴾

 ولى آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان(۴۷)

وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْ‌کَعُوا لَا یَرْ‌کَعُونَ ﴿٤٨﴾

و چون به آنان گفته شود: رکوع کنید به رکوع نمى‌روند (۴۸)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٩﴾

 آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان(۴۹)

فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿٥٠﴾

 پس به کدامین سخن پس از قرآن ایمان مى‌آورند؟ (۵۰)