۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۶ : ۰۴
عقیق:سوره قارعه صد و یکمین سوره قرآن است و در جزء سی ام آن قرار دارد.
قارعه به معنای زدن بسیار سخت است و از نامهای قیامت است، بعضى گفته اند: به همین دلیل قیامت را قارعه نامیده اند که دلها را با فزع شدیدش و دشمنان خدا را با عذابش میکوبد.
سوره قارعه ۱۱ آیه، ۳۶ کلمه و ۱۶۰ حرف دارد و جزو سورههای مُفَصَّلات است.
در حدیث اُبَی بن کَعب آمده است؛ هر کس این سوره را بخواند، خداوند در روز قیامت پرونده او را سنگین میکند همچنین در روایات به نقل از امام باقر (ع) آمده است؛ هر کس القارعه را تلاوت کند، از چرک جهنم در روز قیامت در امان خواهد بود.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿١﴾
کوبنده (۱)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿٢﴾
کوبنده چیست (۲)
وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿٣﴾
و تو چه دانى که کوبنده چیست (۳)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿٤﴾
روزى که مردم، چون پروانههاى پراکنده گردند (۴)
وَ تَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ ﴿٥﴾
و کوهها مانند پشم زده شده رنگین شود (۵)
فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿٦﴾
اما هر که سنجیدههایش سنگین برآید (۶)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ ﴿٧﴾
پس وى در زندگى خوشى خواهد بود (۷)
وَ أَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿٨﴾
و، اما هر که سنجیدههایش سبک بر آید (۸)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿٩﴾
پس جایش هاویه باشد (۹)
وَ مَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿١٠﴾
و تو چه دانى که آن چیست (۱۰)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿١١﴾
آتشى است سوزنده (۱۱)
منبع:باشگاه خبرنگاران