روایت از امام هشتم(ع) منقول است که فرمودند:
اول: در بین اموال، بهترین مال برای انسان، آن مالی است که به وسیله آن آبرویش را حفظ کند، خوب دقّت کنید! یک عدّه، آبرویشان را میریزند که مال به دست بیاورند که بدون تعارف، این کار خیلی حقارت و پستی میخواهد، لذا اگر کسی از آبرویش مایه میگذارد که مال به دست بیاورد، خیلی حقیر است در حالیکه باید عکس این باشد و باید با مال، آبرویش را حفظ کند و مالی با فضیلت است که انسان به وسیله آن آبرویش را حفظ کند.
دوم: بهترین عقل آن شعور و فهمی است که انسان به وسیله آن، خودش را شناسایی کند. حضرت میفرمایند: «وَاَفضَلُ العَقلِ مَعرِفةُ الاِنسان نَفسَهُ»؛ خود شناسی؛ نمیگوید خدا شناسی، جمله عجیبی است، به ذهن ما اینطور میآید که امام هشتم باید بگوید: بهترین عقل، آن است که انسان با آن خدا را بشناسد، در حالیکه حضرت میگوید: خودت را بشناس. چرا؟ جهتش این است که اگر انسان در یک بُعدش، خودش را بشناسد، باید خدا را بشناسد، خود شناسی، انسان را به خدا شناسی می رساند.
یعنی بنشین کمی فکر کن و ببین چه کاری از دست تو بر میآید. وقتی فهمیدی هیچ کارهای، می‌فهمی که کس دیگری تو را این جور درستت کرده و اوست که تو را میگرداند. یعنی وقتی فهمیدی عاجز و بیچارهای، می‌فهمی کاره دیگری هست و به سوی او راه پیدا می‌کنی.
لذا حضرت می فرماید: «اَفضَلُ العَقلِ» این است که آدم خودش را بشناسد، اگر خودت را شناختی، به عیبهات پی می‌بری، می‌روی خودت را اصلاح می‌کنی، تو خودت را یادت رفته است، کمی بنشین، ببین چقدر رذیله، در تو هست. حرص داری، طمع داری، کبر داری، شاید به فکر اصلاح خودت بیفتی!
منبع : خبرآنلاین
212113
