1. نگاه به نامحرم، در مقام خواستگاري.

2. نگاه به چهره و دست زن كهنسالي كه هيچ گونه رغبتي به ازدواج با او نيست.

3. نگاه به عكس زن بدحجاب ناشناس.

4. نگاه  هم جنس به هم جنس (به جز عورت).

5. نگاه به زن غير مسلمان، خواه از اهل كتاب باشد يا خير.

6. نگاه به نامحرم به هنگام ضرورت (مثل اينكه بخواهد او را از غرق شدن يا سوختن نجات دهد البته بايد به اندازه ضرورت اكتفا شود.)

همه موارد فوق جايز است، مشروط به اينكه قصد لذت و يا ترس افتادن به گناه، همراه آن نباشد. (همچنين نگاه محارم به يكديگر به علت وضوح آن ذكر نشد.)

پي نوشت:

توضيح المسائل مراجع، م 1295، 2441. عروة الوثقي، ج2، ص634، 672.