عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَة قال سمعت أَبا عَبْدِ اللَّهِ(ع): إِذَا أَرَادَ أَحَدُكُمْ أَمْراً فَلَا يُشَاوِرَنَّ فِيهِ أَحَداً مِنَ النَّاسِ حَتَّى يَبْدَأَ فَيُشَاوِرَ اللَّهَ. قُلْتُ وَ مَا مُشَاوَرَةُ اللَّهِ قَالَ يَبْدَأُ فَيَسْتَخِيرُ اللَّهَ فِيهِ أَوَّلًا ثُمَّ يُشَاوِرُ فِيهِ فَإِنَّهُ إِذَا بَدَأَ بِاللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَجْرَى اللَّهُ لَهُ الْخِيَرَةَ عَلَى لِسَانِ مَنْ يَشَاءُ مِنَ الْخَلْقِ.

هارون بن خارجه میگوید از امام صادق(ع) شنیدم که فرمود: هرگاه قصد انجام کاری داشتید با کسی مشورت نکنید تا اینکه با خدا مشورت کنید.

از حضرت پرسیدم مشورت با خدا چگونه است؟

فرمود: ابتدا از خداوند طلب خیر کند و سپس به مشورت بپردازد؛ چراکه هرگاه کار خود را با خدای تبارک و تعالی آغاز کند، خداوند خیر او را بر زبان هر کدام از بندگانش که بخواهد جاری می سازد.

پی نوشت:

محاسن برقی، ج2، ص598