-102شايسته است از ذکر مراثي يا آماري که موجب انکار يا عکس العمل منفي شنوندگان ميشود خودداري کنيم. بويژه در مقابل شنوندگاني که کمتر از اعتقاد راسخ و ايمان بالا برخوردار هستند. مثلا در چنين مجالسي شايد لازم نباشد که بگوييم: «نوجوان کربلا حضرت قاسم - عليهالسلام - سي و پنج نفر از دشمنان را کشت»
-103 ميتوانيم برخي از قسمتهاي مرثيه يا اشعار و رجزهاي آن را با همان زبان عربي بخوانيم و سپس آنها را ترجمه کنيم، مگر در مواري که ترجمهي آنها لازم نباشد.
-104 اگر از کلمات و جملات عربي در مرثيه خواني استفاده ميکنيم آنها را بطور صحيح تلفظ کنيم، بويژه در مجالسي که آشنايان به زبان عربي مانند علما و طلاب حضور دارند.
-105- اگر به زبان عربي آشنايي داريم، مراثي حضرت فاطمهي زهرا - عليهاالسلام - در جلد (43) بحار الانوار و مراثي امام حسين و اصحابش -- عليهمالسلام - در جلدهاي (44) و (45) بحار الانوار گردآوري شدهاند.
-106اگر بعد از غذا و يا با حالت کسالت، بيماري، خستگي، عصبانيت، ناراحتي، خواب آلودگي و مانند آن مرثيه خواني نکنيم، بهتر و موثرتر است. از اين رو آرامش، سلامت و استراحت کافي پيش از مرثيه خواني را فراموش ننماييم.
-107 ميتوان براي يادگيري مرثيهها و اشعار زيبا دفتري مانند کلاسور را تهيه کرد و آنها را در آن دفتر نوشت، تا در هنگام مرثيه خواني به تناسب موضوع از مرثيهها و اشعار آن استفاده نمود.
-108 کسب تجربه از خود و ديگران از رموز موفقيت در امر مرثيه خواني است.
-109 دقت کنيم محتواي مرثيه را اشتباه نگوييم. مثلا توجه داشته باشيم که حضرت عباس - عليهالسلام- مشک آب را اول به دست راستش گرفت و يا به دست چپش؟ يا مثلا امام حسين - عليهالسلام - زبانش را در دهان حضرت علي اکبر - عليهالسلام - گذاشت و يا بعکس؟
-110 در مرثيه خواني از اين شاخه به آن شاخه نپريم، بلکه همان موضوع و محتواي مرثيه را براي شنوندگان بازگو کنيم.
-111 سعي کنيم مرثيه را براي شنوندگان «مجسم» نماييم.
-112 در مرثيه خواني مواظب باشيم به جاي تقويت روحيه، تضعيف روحيه نکنيم.
-113 اگر مرثيه خوانهاي ديگري براي خواندن در مجلس حضور دارند، وقت آنان را نيز در نظر داشته باشيم.
-114 در غير موارد ضروري، مرثيه را متناسب با زمان خود بخوانيم، مثلا مرثيه ورود امام حسين - عليهالسلام- به کربلا را در همان اوايل محرم و مرثيهي ورود جابر بن عبدالله انصاري به کربلا را در روز اربعين بخوانيم.
-115 از کتابهاي مقتل (مقاتل) و مرثيههايي که داراي مدرک و سند و مأخذ صحيح و معتبر هستند استفاده کنيم، و از هر مرثيه خواني، مرثيهها را نقل ننماييم و براي ديگران نخوانيم. کتابهاي منتهي الامال، نفس المهموم و بيت الاحزان محدث قمي، لهوف سيد بن طاووس، جلاء العيون مجلسي و ارشاد شيخ مفيد در زمينهي مرثيه خواني کتابهاي خوب، مفيد و معتبري هستند.
-116اگر مأخذ و مدرک مرثيه را به شنوندگان بگوييم بهتر است، بخصوص در مجالسي که طلاب، علما و بزرگان حضور دارند.
-117 آرام و شمرده شمرده مرثيه را بخوانيم و با فرياد و با شتاب و سرعت بيش از حد، مرثيه خواني نکنيم.
-118خواندن مرثيه فاصلهي مناسب دهان خود با ميکروفون را رعايت کنيم، تا صدا خوب منتقل شود و بلندگو سوت نکشد. و توجه داشته باشيم که صداي بلندگو بيش از اندازه، کم يا زياد نباشد.
-119اگر مرثيه را با صوت زيبا بخوانيم دلنشينتر است. و اگر صوت زيبا نداريم، مرثيه را به صورت عادي و معمولي و بدون صوت بخوانيم، ولي مرثيه خواني را به خاطر نداشتن صوت زيبا ترک و رها نکنيم.
-120در جاهايي که مرثيه، سوزناک و حزين ميباشد، بهتر است هماهنگ با آن، صدايمان را سوزناک و حزين و چهرهمان را اندوهناک نماييم.
-121 شايسته است صوت ما هنگام خواندن مرثيه يکنواخت نباشد، بلکه صوت خود را به تناسب محتواي مرثيه و به گونهاي که زننده نباشد بالا و پايين ببريم و بلند و آهسته کنيم.
-122 اگر در شيوه و سبک مرثيه خواني از کسي تقليد ميکنيم آن را به مرور زمان ترک نماييم تا خودمان صاحب سبک شويم، البته گفتهاند در آغاز راه، تقليد از مرثيه خوانهاي ديگر اشکالي ندارد.
-123 اگر مرثيه خوانهاي ديگري نيز در مجلس حضور دارند از روي احترام، از آنان کسب اجازه کنيم و به آنها تعارف نماييم.
-125کتابها و اشعار مرثيه و نوحه خواني را مطالعه کنيم، و به نوارهاي مرثيه و نوحه خواني گوش فرادهيم.
-126باني و مؤسس و دست اندرکاران مجلس روضه خواني تشکر و قدرداني نماييم، اما به صورت مبالغهآميز و خارج از حد و فراتر از واقعيت نباشد.
