سوال:معنای این روایت چیست که می فرماید:هرگاه سخن به خدا رسید لب فرو ببندید و در ذات خدا نیندیشید و پیرامون زیر عرش سخن بگویید و درباره امور بالای عرش سخن نگویید.
آیت الله طباطبایی در پاسخ این سوال می گوید:بیان
معارف توسط ایمه معصومین (ع) در توحید و معارف در حد اعلا است.برای نمونه
امام علی (ع)سخنانی درباره توحید و متن ذات حضرت حق گفته است که در کلام
احدی از مردم نیست.بنابراین نهی از تکلم در ذات در این روایت متوجه کسانی
است که توانایی توصیف ذات را آنگونه که حق ایجاب می کند ندارد و توصیف آنها
تشبیه و کفر است واشکال متوجه مستمعان نیست.زیرا در پای منبر امام علی
(ع)به هنگام ایراد خطبه بیان معارف الهی افراد مختلف بوده اند.بنابراین
بیان معارف توسط اصل معرفت یا کسانی نظیر ایمه (ع)اشکال ندارد و نهی و
اشکال فقط متوجه گویندگان غیر لایق است.
ایشان در انتها با ذکر حدیثی
قدسی به بحث پایان می دهد و می گوید:خداوند می فرماید:منزه است خداوند از
آنچه آنان توصیف می کنند مگر بندگان پاک خدا.
پی نوشت:
کتاب در محضر علامه طباطبایی (ره)، ص11
منبع:باشگاه خبرنگاران
مگر ما افرادی نظیر ائمه داریم؟
با کمال احترام برای مرحوم علامه اما باید گفت که اهل بیت فرموده اند : لایقاس به آل محمد احدا
یعنی هیچ کس را نبایست با آل محمد قیاس کرد .
در ضمن علم اهل بیت لدنی و از جانب خداست و کسی را این علم نیست و اگر ایشان حرفی از ازذات خداوند زده اند به این علت است که علم وهبی لدنی دارند و الا فرد غیرمعصوم که چنین علمی ندارد که بخواهد از ذات حق متعال مطلبی را بیان کند .
ما تا جایی اجازه حرف زدن در ذات و صفات خداوند داریم که اهل بیت فرموده اند نه کمتر و نه بیشتر زیرا که ما محدود هستیم و حق متعال نامحدود ، پس محدود را کجا توان سخن گفتن از خالق نا محدود .
یاعلی
اللهم عجل فرجه