عباس پیشنهادهای گوناگونی می‌داد. همه‌اش می‌گفت: «باید در قلب مردم نفوذ کنیم و اصلاً انقلابمان برای همین است.»
روحیه عجیبی داشت. یکدفعه می‌دیدی خبری از او نیست و بعد از چند ساعت پیدایش می‌شد. لباس شخصی می‌پوشید و می‌رفت به میان مردم از انقلاب می‌گفت و از امام. ضمن صحبتها، از آنها هم اطلاعات می‌گرفت. این اطلاعات جالب موجب می‌شد تا برنامه‌ریزی کند و بیشتر به میان مردم برود.

پی نوشت:

دجله در انتظار عباس، ص 24