موعظه‌ای ربانی از عالمی ربانی:
توحید کامل و خالص، همراه بودن با خدا و همراه بودن در راه خدا و رضای خداست؛ فقر و غنا و مرض و سلامت و دوری و نزدیکی مردم مهم نیست، فقط قرب الی الله مهم است.
عقیق: بدون شک یکی از خالصانه‌ترین و برترین موعظه‌های عصر غیبت، موعظه مراجع تقلید در آخرین روزهای عمر شریفشان است زیرا این زمان، زمانی است که یک انسان غیرمعصوم در نهایت خلوص معنوی و پختگی علمی قرار دارد.مرحوم آیت‌الله محمد صادقی تهرانی، یکی از مراجع معظم تقلید بود که علاوه بر آثار فقهی و تفسیری فراوان، از خلوص درونی خاصی برخوردار بود به طوری که همواره معارف اصیل قرآن را بدون هیچ هراسی از تکدر خاطر این و آن بیان می‌کرد.
این فقیه و مفسر قرآن، شاید شبیه‌ترین فرد به عارف کامل، مرحوم آیت‌الله العظمی میرزا محمدعلی شاه‌آبادی بود چراکه چنان بر راه و رسم آن عارف بزرگ باقی ماند که حضرت‌امام‌خمینی(ره)، وی را شاه‌آبادی کوچک خطاب می‌کردند.
به تازگی فیلمی از اواخر عمر شریف مرحوم آیت‌الله صادقی تهرانی توسط یکی از شاگردان آن مرحوم به دست ما رسیده است که مطابق آن، این عالم ربانی، در حالی که بدون عبا و عمامه است و بر تختی دراز کشیده، موعظه‌ای ربانی می‌کند. در ادامه، متن این موعظه ربانی به همراه تفسیر آیه مربوطه آن در ترجمان فرقان آمده است.
«قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا مَا بِصَاحِبِكُمْ مِنْ جِنَّةٍ...؛ بگو من تنها شما را به یک چیز اندرز می‌دهم (که) دو دو و یک یک برای خدا بپاخیزید، سپس بیندیشید که مصاحب (و) همراه شما هیچ‌گونه دیوانگی‌ای ندارد...» (سبا، 46)
«فقط الله، معرفت الله، علم الله، طاعت الله، کونوا مع الله، از هیچ‌کسی هراس نداشته باشید، فقط از خدا هراس داشته باشید؛ فاتقوا الله. توحید کامل و خالص، همین همراه بودن با خدا و همراه بودن در راه خدا و رضای خداست؛ فقر و غنا و مرض و سلامت و دوری و نزدیکی مردم مهم نیست، فقط قرب الی الله مهم است، این موعظه ربانی است.»
گفتنی است، مرحوم آیت‌الله محمد صادقی تهرانی در ترجمان فرقان (خلاصه تفسیر فرقان به زبان فارسی)، در تفسیر آیه 46 سوره سبا، مطلب زیر را آورده است.
«اين آيه، موعظه الهى را منحصر به يك موعظه دانسته كه آن‌هم «دوتا دوتا و يكى يكى براى خدا قيام كردن» است، اينجا «مَثْنى» بر «فُردى» مقدم است، زيرا قيام جمعى و اجتماعى للَّه در كل ابعادش مؤثرتر است، ولى اگر قيام جمعى و حتى دوگانه ميّسر نشد مانع از قيام‌هاى فردى نيست، البته به شرط اينكه تمامى آن‌ها «للَّه» باشد، و معارضه و تضادى نابسامان دربَر نداشته باشد، و بالأخره اگر اختلافاتى سطحى - و نه عمقى- مانند قيام اجتماعى ايمانى شد، همگان مأمورند با تمامى نيرو، قيام‌هاى فردى را ترك نكنند، كه در جمع، اين‌هم جمعى است، گرچه شكل جمعى و اجتماعى ندارد.»
منبع:شبستان
