مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: آقای کشمیری رحمه‌الله دو ساعت از شب گذشته افطار می‌کرد، و اگر افطارش را که عبارت بود از یک بشقاب که در وسط آن یک لقمه پلو بود، برای ما بیاورند، قطعاً سیر نمی‌شویم.
عقیق:مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: آقای کشمیری رحمه‌الله دو
ساعت از شب گذشته افطار می‌کرد، و اگر افطارش را که عبارت بود از یک بشقاب
که در وسط آن یک لقمه پلو بود، برای ما بیاورند، قطعاً سیر نمی‌شویم. کم
می‌خوردند و از پرخوری اجتناب می‌کردند، مگر به عنوان ثانوی؛ مثلاً با
میهمان و امثال آن، نظیر زمان حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و حضرت
امیر علیه‌السلام که به چند دانه خرما افطار می‌کردند. ولی ما ثروت و
سرمایه را در محسوسات می‌بینیم، لذا اگر به میهمانی دعوت شویم و خورشت
نباشد، می‌گوییم: «به ما اهانت شد».
آقایی به میهمانی دعوت شد، با
نان خشک و سکنجبین، بدون چای از او پذیرایی کردند. آری اینان زندگی دنیا را
با سادگی و قناعت گذراندند، بااین‌حال ما چقدر ناشکریم.
مرحوم حاج آقا
رضا همدانی با چراغِ بیت‌الخلأ مطالعه می‌کرد. منظورم این است که به غیر
این مقید نباشیم؛ زیرا خوشی‌های دنیا مقید به زمان و محدود است. بسم‌الله،
این بمب‌ها که در شهرها می‌بارد و بلاهای دیگر را تماشا کنید. خوشی و
ناخوشی زندگی دنیا می‌گذرد و خوشی‌ها و عیش پارسال برای امروز بی‌فایده است
و لذت امروز هم برای فردا بی‌اثر و خوشی فردا هم برای امروز بی‌فایده است.
پی نوشت:
کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 74
محمد حسین رخشاد
منبع:تسنیم
