۳۰ ارديبهشت ۱۴۰۳ ۱۲ ذی القعده ۱۴۴۵ - ۳۴ : ۱۲
امیرالمؤمنین علی علیه السلام نتیجه تندخویی را دو چیز دانسته اند.
عقیق:،متن حدیث را از کتاب نهج البلاغه منتشر می کند.
قَالَ علی (ع) الْحِدَّةُ ضَرْبٌ مِنَ الْجُنُونِ لِأَنَّ صَاحِبَهَا يَنْدَمُ فَإِنْ لَمْ يَنْدَمْ فَجُنُونُهُ مُسْتَحْكِم.
امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: تندخويى نوعى ديوانگى است؛ زیرا تندخو پشيمان می گردد، اگر پشيمان نگشت، ديوانگى اش استوار است.
پی نوشت:
نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص: 513
منبع:حوزه