عقیق:عارفان، مشتاق زمزمه و گفت‌وگو با محبوبند. چه کسى از پیامبر خدا (ص) عارف‌تر و عاشق‌تر به پروردگار بود؟ نشانه این اشتیاق، در چشم دوختن به وقت نماز و حالت انتظار براى وقت اذان و تغییر رنگ رخسار در ماه مبارک رمضان هویدا بود.
سید بن طاووس در کتاب «اقبال» از جزء دوم تاریخ نیشابورى روایتى نقل می‌کند که زمانی ماه مبارک رمضان فرا مىرسید، رنگ رخسار رسول خدا (ص) تغییر مى‌کرد، و نماز خواندنش زیاد مى‌شد، و در دعا و درخواست از حق تعالى بسیار زارى و تضرع مى‌کرد و از خدا ترسان بود.
بنابراین پیامبر (ص) در ماه‌هاى رمضان عاشقانه‌تر عبادت مى‌کرد. دستور مى‌داد براى او خیمه‌اى در مسجد مى‌زدند، از زنان فاصله مى‌گرفت، رخت‌خوابش را جمع مى‌کرد و خود را فارغ و خالص براى اعتکاف و عبادت مى‌ساخت. به ابوذر غفارى مى‌فرمود: اى ابوذر! خداوند نماز را محبوب من ساخته است همچنان که غذا را محبوب گرسنه و آب را محبوب تشنه قرار داده است، گرسنه هر گاه طعام بخورد سیر مى‌شود و تشنه با خوردن آب سیراب می‌شود، ولى من از نماز سیر نمى‌شوم: «. . . وَاَنا لااَشْبَعُ مِنَ الصّلاةِ»
در کتاب «دعائم» از امیرالمؤمنین على (ع) روایت شده است: رسول خدا دهه آخر ماه مبارک رمضان رختخواب خود را جمع مى‌کرد، و کمرش را براى عبادت محکم مىبست. و چون شب بیست و سوم فرا مىرسید، أهل بیت خود را بیدار نگه مى‌داشت. و به صورت هر کدام که خواب بر او غلبه می‌کرد آب مىزد که خوابش نگیرد. همین طور حضرت زهرا (س)، هیچ یک از أهل خانه خود را نمىگذاشت که در آن شب بخوابند، و براى این که خوابشان نبرد، غذاى کمترى به آنان مى‌داد و از روز، خود را براى شب زنده دارى آماده مى‌کرد و مى‌فرمود: محروم کسى است که از خیر این شب بى بهره بماند.
در کتاب «فقیه» روایت شده است: رسول خدا وقتى که ماه رمضان فرا مىرسید، تمامى اسیران را، آزاد مى‌کرد و به هر سائلى چیزى مى‌داد.
در کتاب کشف الاسرار آمده است: مصطفى (ص) گفت: «من صام رمضان و قامه ایمانا و احتسابا غفر له ما تقدّم من ذنبه»؛ هر که ماه رمضان روزه دارد و اندر شب وى قیام آرد، چنان که روزه فریضه داند و قیام سنّت، خداى عز و جل گناه گذشته وى بیامرزد.
پی نوشت:
-میبدی، کشف الأسرار و عدة الأبرار، ج 1، ص 488 و 489
- جواد محدثی ، کتاب آشنایی با سیره اخلاقی پیامبر اعظم (ص)
-علامه محمدحسین طباطبایی، کتاب سنن النبی (ص)
منبع:فارس
