رسول خدا (ص) فرموده اند: «هر كه از ما سؤال كند به او عطا كنيم و هر كه بى نيازى جوید و سؤال نكند خدا او را بى نياز سازد.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «هر كه به معاش اندك خدا راضى گردد، خدا هم به عمل اندك او راضى شود.»
امام رضا (ع) نیز درباره آثار قناعت در زندگی فرموده اند: «كسى كه جز به روزى زياد قناعت نكند، جز عمل بسيار بسش نباشد و هر كه روزى اندك كفايتش كند، عمل اندك هم كافيش باشد.»
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «خوشا به حال كسى كه به ياد قيامت و روز بازگشت باشد و براى حساب كار كند و به اندازه خويش در باب روزى قناعت ورزد و از حضرت حق راضى و خشنود باشد.»
همان حضرت (ع) فرموده اند: «هر كه از دنيا به مقدارى كه بسش باشد، راضى شود، كمترين چيز دنيا كفايتش كند و هر كه به اندازهاى كه بسش باشد راضى نشود، چيزى از دنيا كفايتش نكند.»
همچنین، امام علی (ع) می فرمایند: « قناعت شمشيرى است كه كند نمىشود.»
رسول خدا (ص) فرموده اند: «هر كه خواهد بى نيازترين مردم باشد، بايد به آنچه در دست خداست اعتمادش بيشتر از آنچه در دست ديگران است بوده باشد.»
و امیر المومنین در فضیلت قناعت (ع) فرمودند: «هر کس به درآمدی که به کفاف زندگیش رسا باشد اکتفا کند از پریشان فکری رهیده و بدین وسیله آسایش خاطر خود را مرتب ساخته است.»
پی نوشت:
بحارالانوار
کافی
نهج البلاغه
منبع:قدس
