پیامبر اسلام در لحظه های مختلف زنگی مبارکشان اوج محبت و ارادت خود را به یگانه دخترشان ابراز می کردند
عقیق:در کتاب های معتبر شیعه و سنی نقل شده که چون فاطمه(س) خدمت پیامبر خدا می
رسید، با کلمات محبت آمیز و محترمانه پدر بزرگوارش رو برو می شد، و پیامبر
به احترام فاطمه (س) از جا بر میخاست، دست فاطمه(س) را گرفته و می بوسید و
او را در کنار خود مینشاند. راوی این سخن عایشه همسر پیامبر است.
مرحوم شیخ طوسی از علمای بزرگ و با عظمت شیعه این حدیث را در کتاب امالی(1) با سلسله سندی که به عایشه می رسد، نقل می کند. مرحوم مجلسی نیز این حدیث را در کتاب ارزشمند خویش «بحار الانوار» نقل کرده است. (2)
شیخ محمد بن علی طبری، از عالمان قرن پنجم این حدیث را در کتاب «بشاره المصطفی لشیعه المرتضى» ص253 آورده است.
از میان علمای اهل سنت نیز دانشمندانی چون: خوارزمی متوفای 568، از مورخان و محدثان بزرگ اهل سنت در کتاب «مقتل الحسین» ج 1، ص 93، این حدیث را کامل نقل کرده است. حاکم نیشابوری، در قرن پنجم در کتاب «المستدرک على الصحیحین»، ج 3، ص 167 ـ 168، بخشی از حدیث را چنین نقل می کند... آن گاه که فاطمه(س) بر پیامبر(ص) وارد می شد، پیامبر به او «ام ابیها» می گفت و از جا بر می خاست، دست او را می گرفت و می بوسید و او را در جایگاه خود می نشاند. حاکم نیشابوری از بزرگان اهل سنت، سلسله سند حدیث را کامل آورده و می گوید: بر اساس شرایطی که بخاری و مسلم برای صحیح بودن حدیث ذکر کردهاند، این حدیث از نظر سند صحیح است.
اما درباره فراز دوم پرسش می گوییم:
احترام و تعظیم در برخی موارد نه تنها در مقابل شخص هم رتبه، بلکه در برابر فرد پائین تر نیز منطقی به نظر می رسد. مانند معلمی که به دانش آموز نمونه خود با هدف الگو گیری دانش آموزان دیگر و برای نشان دادن اهمیت علم آموزی، احترام بگذارد.
در مورد سوال نیز با توجه به فضایل و کمالات والای اسلامی و انسانی حضرت فاطمه زهرا (س) که نه تنها برای زنان بلکه برای مردان آزاده و مسلمان در طول تاریخ، الگوی کاملی هستند، تعظیم و احترام ایشان از سوی هر انسانی که اتفاق بیافتد به معنای عالی بودن رتبه حضرت نسبت به شخص احترام کننده خواهد بود، اما در خصوص رسول گرامی اسلام، این احترام به معنای تعظیم و تکریم ارزشهای والای انسانی و الهی می باشد. چرا که پیامبر(ص) با احترام و بزرگداشت حضرت فاطمه زهرا(س)، رفتار و کردار حضرت را به عنوان انسانی الگو مورد تایید قرار می دادند. همانطور که خداوند در قرآن بر پیامبر(ص) درود می فرستد. « إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً» (سوره احزاب، آیه 56). چنانکه هیچ مفسری درود فرستادن خداوند به پیامبر(ص) در این آیه را به معنای برتری رسول اسلام بر خداوند ندانسته است.
منبع:روضه
مرحوم شیخ طوسی از علمای بزرگ و با عظمت شیعه این حدیث را در کتاب امالی(1) با سلسله سندی که به عایشه می رسد، نقل می کند. مرحوم مجلسی نیز این حدیث را در کتاب ارزشمند خویش «بحار الانوار» نقل کرده است. (2)
شیخ محمد بن علی طبری، از عالمان قرن پنجم این حدیث را در کتاب «بشاره المصطفی لشیعه المرتضى» ص253 آورده است.
از میان علمای اهل سنت نیز دانشمندانی چون: خوارزمی متوفای 568، از مورخان و محدثان بزرگ اهل سنت در کتاب «مقتل الحسین» ج 1، ص 93، این حدیث را کامل نقل کرده است. حاکم نیشابوری، در قرن پنجم در کتاب «المستدرک على الصحیحین»، ج 3، ص 167 ـ 168، بخشی از حدیث را چنین نقل می کند... آن گاه که فاطمه(س) بر پیامبر(ص) وارد می شد، پیامبر به او «ام ابیها» می گفت و از جا بر می خاست، دست او را می گرفت و می بوسید و او را در جایگاه خود می نشاند. حاکم نیشابوری از بزرگان اهل سنت، سلسله سند حدیث را کامل آورده و می گوید: بر اساس شرایطی که بخاری و مسلم برای صحیح بودن حدیث ذکر کردهاند، این حدیث از نظر سند صحیح است.
اما درباره فراز دوم پرسش می گوییم:
احترام و تعظیم در برخی موارد نه تنها در مقابل شخص هم رتبه، بلکه در برابر فرد پائین تر نیز منطقی به نظر می رسد. مانند معلمی که به دانش آموز نمونه خود با هدف الگو گیری دانش آموزان دیگر و برای نشان دادن اهمیت علم آموزی، احترام بگذارد.
در مورد سوال نیز با توجه به فضایل و کمالات والای اسلامی و انسانی حضرت فاطمه زهرا (س) که نه تنها برای زنان بلکه برای مردان آزاده و مسلمان در طول تاریخ، الگوی کاملی هستند، تعظیم و احترام ایشان از سوی هر انسانی که اتفاق بیافتد به معنای عالی بودن رتبه حضرت نسبت به شخص احترام کننده خواهد بود، اما در خصوص رسول گرامی اسلام، این احترام به معنای تعظیم و تکریم ارزشهای والای انسانی و الهی می باشد. چرا که پیامبر(ص) با احترام و بزرگداشت حضرت فاطمه زهرا(س)، رفتار و کردار حضرت را به عنوان انسانی الگو مورد تایید قرار می دادند. همانطور که خداوند در قرآن بر پیامبر(ص) درود می فرستد. « إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً» (سوره احزاب، آیه 56). چنانکه هیچ مفسری درود فرستادن خداوند به پیامبر(ص) در این آیه را به معنای برتری رسول اسلام بر خداوند ندانسته است.
منبع:روضه
