دانستنی‌هایی درباره قرآن-۳
برای قرآن کریم حدود ۹۰ اسم ذکر شده است که اغلب آنها صفات قرآن کریم هستند. بخشی از این صفات در خود قرآن مورد اشاره قرار گرفته است.
عقیق:در این شماره می‌خواهیم آن دسته از صفات قرآن کریم که در خود قرآن وجود دارد را بدانیم که در ادامه بخشی از آن را خواهید خواند.«مجید»
ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ؛ ق - سوگند به قرآن مجید (ق/ 1) / بلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِیدٌ؛ (این سخن سحر و دروغ نیست) بلکه قرآن با عظمت است. (بروج/ 21)
«کریم»
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ؛ که آن قرآن کریمی است (واقعه/ 77)
«حکیم»
وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ؛ سوگند به قرآن حکیم (یس/2)/ الر تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْحَکِیمِ؛ الر - آن آیات کتاب حکیم است (یونس/ 1)
«عظیم»
وَلَقَدْ آتَیْنَاکَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِی وَالْقُرْآنَ الْعَظِیمَ؛ ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم. (حجر/ 87)
«عزیز»
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جَاءهُمْ وَ إِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ؛ کسانی که به این ذکر (قرآن) هنگامی که به سراغ آنها آمد کافر شدند (نیز بر ما مخفی نخواهند ماند) و این کتابی است قطعا شکست ناپذیر (فصلت/ 41)
«ذکر»
وَ هَذَا ذِکْرٌ مُّبَارَکٌ أَنزَلْنَاهُ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنکِرُونَ؛ و این (قرآن) ذکر مبارکی است که (بر شما) نازل کردیم آیا آن را انکار می‌کنید؟! (انبیاء/ 50)
«مبارک»
کِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِّیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَ لِیَتَذَکَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ؛ این کتابی است پر برکت که بر تو نازل کردهایم تا در آیات آن تدبر کنند و صاحبان مغز (و اندیشه) متذکر شوند (ص/ 29)
«مبین»
الَرَ تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ وَ قُرْآنٍ مُّبِینٍ؛ الر - این آیات کتاب و قرآن مبین است (حجر/ 1)
«متشابه»، «مثانی» و «احسن‌الحدیث»
اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتَابًا مُّتَشَابِهًا مَّثَانِیَ؛ خداوند بهترین سخن را نازل کرده، کتابی که آیاتش (از نظر لطف و زیبائی و عمق محتوا) همانند یکدیگر است، آیاتی مکرر دارد (تکراری شوق انگیز)، (زمر/ 23)
«عربی» و «غیر ذی‌عوج»
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لَّعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ؛ ما آنرا قرآن عربی نازل کردیم تا شما درک کنید (و بیندیشید)، (یوسف/ 2)
قُرآنًا عَرَبِیًّا غَیْرَ ذِی عِوَجٍ لَّعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ؛ قرآنی است فصیح و خالی از هرگونه کجی و نادرستی شاید پرهیزگاری پیشه کنند (زمر/ 28)
«ذی‌الذکر»
ص وَالْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ؛ ص، سوگند به قرآنی که متضمن ذکر است (که این کتاب اعجاز الهی است)، (ص/1)
«بشیر» و «نذیر»
کِتَابٌ فُصِّلَتْ آیَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لِّقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿3﴾ بَشِیرًا وَ نَذِیرًا فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا یَسْمَعُونَ ﴿4﴾؛ کتابی که آیاتش هر مطلبی را در جای خود بازگو کرده است، فصیح و گویا برای جمعیتی که آگاهند(3) قرآنی که بشارت دهنده و بیم دهنده است، ولی اکثر آنان رویگردان شدند، لذا چیزی نمیشنوند(4)
«قیّم»
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْکِتَابَ وَ لَمْ یَجْعَل لَّهُ عِوَجَا﴿1﴾ قَیِّمًا لِّیُنذِرَ بَأْسًا شَدِیدًا مِن لَّدُنْهُ وَ یُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا﴿2﴾؛ حمد مخصوص خدائی است که این کتاب (آسمانی) را بر بنده (برگزیدهاش) نازل کرد و هیچگونه کژی در آن قرار ندارد؛ کتابی که ثابت و مستقیم و نگاهبان کتب دیگر است، تا (بدکاران را) از عذاب شدید او بترساند، و مؤمنان را که عمل صالح انجام میدهند بشارت دهد که پاداش نیکوئی برای آنهاست.
منبع:فارس
