عقیق: دانشمند اخلاقی مرحوم محدث قمی رحمه‌الله می‌گوید: "سزاوار است روضه خوان (به ویژه در غیر ایام عاشورا) حالت‌های روحی مردم را مراعات کند. به اندازه‌ای ذکر مصیبت نماید که دل‌ها رمیده نشود و گفته‌ها سست نگردد، مثلاً مصیبت‌های بسیار فجیع و دلخراش را بر زبان نیاورد.

محدث فاضل، مورخ متبحر ، میرزا هادی خراسانی نجفی ـ ایده اللّه ـ برایم نقل کرد:

در عالم خواب دیدم، گویا در یکی از حجره‌های صحن امیرالمؤمنین علیه‌السلام هستم و همه امامان معصوم علیهم‌السلام ، یا بیشتر آنان در آن جا نشسته‌اند و مردی از بالای منبر برای آنان روضه می خواند، تا گفتارش به این جا رسید که شمر به سکینه گفت: «ای دختر خارجی!»، دیدم حضرت امیر علیه‌السلام از این سخن ناراحت شد و به سختی روی درهم کشید و رنگ چهره آن حضرت تغییر کرد. چون چنین دیدم، به آن مرد روضه‌خوان اشاره کردم و گفتم: بس کن! حال امیرالمؤمنین علیه‌السلام را نمی‌بینی؟

حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: آن سخن هم که دیروز خودت گفتی، کمتر از این نبود. به یادم آمد که من دیروز مصیبت آویختن سر ابوالفضل علیه‌السلام از سینه اسب را خوانده بودم. عذر خواستم و توبه کردم."