عقیق: جامعه اسلامی را به آن اندازه می توانیم اسلامی بدانیم و بنامیم که موفق شود آموزه های و مکارم اخلاقی مورد نظر رسول الله صلی الله علیه و آله را در خود پیاده و اجرا نموده باشد وگرنه به صِرف ادعا و شعار هیچ فرد و جامعه ای، مسلمان و اسلامی نخواهد شد.
متصف شدن جامعه اسلامی به مکارم اخلاقی به اندازه ای در نظر پیامبر اکرم (ص) اهمیت دارد که حضرت علت بعثت خویش را به اتمام رساندن مکارم الاخلاق بیان می فرمایند. (۱)
از طرفی این ظلم بزرگ و اشتباه نابخشودنی است که مکارم اخلاقی را در یکسری امور فردی و شخصی خلاصه نماییم. حضرت به دنبال ساختن جامعه ای متشکل از مسلمانانی با کرامت های اخلاقی والا بودند که در این صورت آن جامعه، مدینه فاضله نبوی خواهد بود.
به تحقیق می توان این دستورات و توصیه های رسول خدا را كه در حوزه فردی بیان كرده اند در حوزه اجتماع و همچنین جامعه اسلامی عمومیت داد و رمز موفقیت جامعه اسلامی را در رعایت آنها دانست.
یکی از موارد بسیار مهم در تعیین سرنوشت جامعه اسلامی ایستادن روی پای خویش است. اینکه چند سالی است رهبر فرزانه انقلاب به موضوع اقتصاد مقاومتی توصیه می نمایند نه فقط موضوعی وابسته به شرایط امروز کشور ماست بلکه برگرفته از آموزه های حیات بخش نبوی (ص) است. یکی از مبانی مهم در اقتصاد مقاومتی تکیه به درون و داشته های خود است. بر این اساس رسول الله (ص) معتقدند جامعه ای می تواند به موفقیت دست پیدا كند و در برابر ابر قدرت های دنیا مبارزه كند كه همه مایحتاج خود را خودش تهیه كند و حتی به اندازه یك چوب مسواك محتاج دیگران نباشد. حتی سیره حضرت هم بر این بود که همیشه به افراد یك جامعه توصیه می كرد تا از دسترنج خود بخورید و فوائد زیادی را برای این كار بیان می كردند.
حضرت در این زمینه روایات زیادی دارند که به دو نمونه اشاره می شود:
«مَنْ أَكَلَ مِنْ كَدِّ يَدِهِ مَرَّ عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ الْخَاطِف.»
هر كس از دسترنج خود بخورد، مثل برق از پل صراط خواهد گذشت. (۲)
***
«مَنْ أَكَلَ مِنْ كَدِّ يَدِهِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهِ بِالرَّحْمَةِ ثُمَّ لَا يُعَذِّبُه أَبَدا.»
هر کس از دسترنج خویش بخورد خداوند با نظر رحمت به او نگاه خواهد کـرد و او را عذاب نمی کند. (۳)
پی نوشت ها:
۱- پيامبر صلى الله عليه و آله: «إنَّما بُعِثتُ لاُتَمِّمَ مَكارِمَ الخلاقِ.» براستى كه من براى به كمال رساندن مكارم اخلاق مبعوث شده ام. (كنزالعمال،ج۱۳، ص۱۵۱، ح۳۶۴۷۲)
۲- بحارالأنوار ج ۱۰۰ ، ص ۹ ، ح ۳۹
۳- بحارالأنوار ج ۱۰۰ ، ص ۹ ، ح ۴۰
منبع:تراز
211008
