عقیق:دینداری انسان وقتی معلوم می شود که بر سر دو راهی دنیا و آخرت، و متابعت هوای نفس و شیطان یا بندگی رحمان قرار گیرد.
از مرحوم آقا میرزا جواد آقا ملکی نقل شده که فرمود: آیا هیچ شده است خود را در صدق عبودیت و بندگی امتحان کنید تا بدانید آیا بنده خدایید یا نه؟ به این صورت که فکر کنید اگر زن و فرزند خود را به قصد زیارت «کربلا» مهیای سفر نموده و با زحمت فراوان و هزینه زیاد همراه با خود تا لَبِ مرز ببرید ولی در آنجا می بایست حرامی را مرتکب شوید تا مقدمه خروج از گمرک و گرفتن گذرنامه و مجوز عبور از مرز باشد؛ در این صورت خود را چگونه می یافتید؟ آیا با خود می گویید: یک حرام عیب ندارد، ما که این همه زحمت کشیده و هزینه نموده ایم تا به اینجا رسیده ایم، بگذار این حرام انجام گیرد و عبور کنیم؛ و یا با کمال شجاعت و مردانگی و متانت با آن همه رنج و دوری راه و تحمل مخارج و هزینه سفر، با عایله خود برمی گردید؟ زیرا که کسی فرموده: زیارت مستحب است و من به قصد قربت و به داعی و انگیزه امر او تا به اینجا آمده ام و متحمل این همه خسارت شده ام، ارتکاب حرام را جایز نمی داند و به داعی و انگیزه نهی و زجر او باید دوباره بدون هیچ گونه نگرانی و ناراحتی برگردم؛ چرا که من بنده ام و می خواستم زیارت حضرت سیدالشهداء (ع) را برای رضای خدا انجام دهم، نه برای خواهش دل خود و اگر برای خدا است، خدا می فرماید: کار حرام انجام نده و به زیارت مَرو و لذا باید امتثال نمایم و برای او به زیارت نروم.
ولی اگر این طور نکرد و برنگشت، یقیناً ناقص الایمان است؛ زیرا خداوند سبحان می فرماید: «فَلا وَ رَبّکَ لایُؤمِنُونَ حَتّی یُحَکِّمُوکَ فیما شَجَرَ بَینَهُم ثُمَّ لایَجِدُوا فِی اَنفُسِهِم حَرَجاً مِمّا قَضَیتَ وَ یُسَلِّمُوا تَسلیماً؛ پس به پروردگارت سوگند، ایمان نمی آورند، مگر این که در اختلافی که میان آن ها پیش آمد تو پیامبر اکرم (ص) را حاکم کنند، سپس از آن چه قضاوت نمودی در دل خود هیچ دلتنگی احساس نکنند و چنان که باید خود را تسلیم [خدا و حکم تو کنند]».
بنده ی با ایمان باید تسلیم فرمان و حکم الهی باشد، نه تابع خواسته های خود و مطیع نفس و شیطان. خدا توفیق بدهد تا بفهمیم از چه راه به هدف برسیم!.

پی نوشت ها:
1- در محضر آیت الله بهجت. 600 نکته: 224، 340، 342.
2- کمرای زاده. وَرق های آسمانی، ج2: 99- 101.

 منبع:قدس

211008