عقیق: مهدی ملک پور سردبیر عقیق در یادداشتی درباره پویش "گله مندم اما رأی میدهم" اینگونه نوشت:
بیست و هفتم بهمن ماه 1395؛حسینیه امام خمینی(ره)؛ یک هفته پس از حماسه حضور مردم در راهپیمایی 22 بهمن؛ رهبر امت پس از اینکه از صمیم قلب از ملت بزرگ ایران تشکر می کنند ، خطاب کلام را اینگونه متوجه مسئولان می کنند:
«به مسئولین عرض میکنم که این حضور مردمی در بیستودوّم بهمن را به حساب گلایه نداشتن آنها از فعّالیّتهای ما مسئولین به حساب نیاورید. مردم گله‌مندند؛ از بسیاری از چیزهایی که در کشور میگذرد، مردم گله‌مندند. مردم با تبعیض میانه‌ای ندارند؛ هرجا تبعیض ببینند، احساس ناراحتی و رنج میکنند. هرجا کم‌کاری ببینند همین‌جور، هرجا بی‌اعتنائی به مشکلات ببینند همین‌جور، هرجا پیش نرفتن کارها را ببینند همین‌جور؛ مردم گله‌مندند. بیستودوّم بهمن حساب خودش را دارد؛ ایستادگی مردم در مقابل دشمنِ کمین‌کرده‌ی برای بلعیدن ایران یک حرف است که این در بیستودوّم بهمن ظاهر شد، امّا توقّعات آنها از ما مسئولین یک حرف دیگر است.»
بله دوستان!
تفاوت نگرش امام امت با برخی دوستان انقلابی همینجاست. رهبر انقلاب با هوشمندی دوگانه موهوم گله مند بودن و پای اصل انقلاب ایستادن را به هم می زنند. ایشان به درستی از گیر و گرفت های زندگی روزمره مردم در اقتصاد بیمار و بروکراسی های خسته کننده اداری و تبعیض ها با خبرند وگلایه مند بودن مردم را نه عنوان یک استراتژی برای تسکینشان بلکه به عنوان مطالبه گر بودن ملت رسمیت می دهند.
از همین روست که در همین مجلس ادامه می دهند:
«ما امروز دچار مشکلیم، نمیشود مشکلات مردم و گلایه‌های مردم را نادیده گرفت؛ مسئولین باید جدّی بگیرند. مسئله‌ی بیکاری مهم است، مسئله‌ی رکود مهم است، مسئله‌ی گرانی مهم است؛ اینها مسائلی است که وجود دارد. »
هیچ کس منکر پیشرفت ها و افتخارات کشور نیست ، اما پیشنهاد می کنم دوستان منتقد این پویش ، مرور دیگری بر سخنان رهبر انقلاب داشته باشند ؛ آیا گله مند بودن ایشان از کم کاری های برخی مسئولین در حوزه های فرهنگی و اقتصادی قابل انکار است ؟ آیا ایشان بارها از روند ناقص و بعضا کند برخی دستگاه ها در پیگیری فرمان هشت ماده ای مبارزه با فساد گلایه نکرده اند؟
"گله مندم اما رای میدهم" یک پویش ساده است برای جذب و همراه کردن آن بخشی از جامعه که هنوز برای حضور پای صندوق رای مرددند. این بخش جامعه نه با اصل نظام مساله دارند نه با انتخابات ، اما هر کدام گلایه هایی دارند متفاوت از همدیگر.
گلایه هایی که از سوی رهبر انقلاب اینگونه پاسخ داده شد «مردم گلایه به حق دارند اما قهر با صندوق رای مشکل را حل نمی‌کند»
این پویش یک پیغام واضح از سوی اهالی منبر، مداحان، شعرا و هیئت ها به جامعه است که ما نیز این دو گانه غلط را به رسمیت نمی شناسیم. ما نیز گلایه هایی از کم کاری های برخی مسئولین داریم، ما نیز از فسادهایی مثل خاوری و چای دبش، زخمی و دلگیریم، اما پای اصل انقلاب که در ساعات آینده مظهرش حضور در پای صندوق رای است ایستاده ایم.
مداحان و هیئت هایی که به این پویش پیوسته اند همه همدرد این مردمند، روزی نیست که گوش شنوای دردهای این مردم نباشند. هر کدامشان به اندازه وسع و توانشان خیریه ای را برای مرهم گذاشتن بر زخم های محرومین منطقه شان برپا کرده اند. مداحانی که از آبگرفتی ماهشهر تا مشکلات کشاورزان اصفهان از بی آبی زاینده رود تا زلزله و سیل کنار این مردم بوده اند، از سرکشی به مناطق محروم کشور تا حضور در میان رای اولی ها و کف دانشگاه ها برای اقناع جوانان در کنار همین مردم نفس کشیده اند ، پس نمی توان با تفسیر های من در آوردی این قشر را متهم به عافیت طلبی ، کناره گیری از مسئولیت و منت نهادن بر سر نظام متهم کرد. گله مند بودن از کارگزاران ، پرچم مطالبه گری مردم است برای حرکت پر سرعت به سمت پیشرفت و تعالی ایران اسلامی.
می توان مثل برخی همیشه نق زن‌های مدعی، گوشه ای نشست و هر حرکتی را به باد سخره و انتقاد گرفت، اما آن چه واضح است، این پویش پرچم امید است. همه این چند ده هزار نفری که در این بیست و چهار ساعت به این پویش پیوسته اند هچون رهبرشان معتقدند راه برطرف شدن مشکلات و رسیدن به قله، ایستادگی پای حق و حقیقت تحت لوای این پرچم سه رنگ و مشارکت پرشور و مطالبه گرانه در پای صندوق رای است.
مهدی ملک پور
سردبیر
