عقیق:"مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت اللّه سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیةاللّه(عج) که حقش بر گردن ما افزونتر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى نویسد: "چون ما نمی توانیم حقوق آن حضرت(عج) را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، بجا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت(عج)، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، می باشد."
بدان که تمام انگیزه های موجب محبت در وجود مولای ما حضرت حجت جمع است.
اما لذت: کدام لذت برای مومن شیرین تر و بالاتر از زیارت جمال مبارک آن حضرت و تشرف به وصال او است که لذت های ظاهری و باطنی آن به قدری زیاد است که نمی توانم بشمارم، لذا امام علی (ع) از روی شوق دیدارش آه می کشید.
و اما نفع: همانطور که دانستی تمام منافع و بهره ها به برکت وجود آن حضرت به خلایق می رسد، اضافه بر منافع و آثار مخصوصی که متوقف بر ظهور آن حضرت است.
و اما خیرات وجودش: عقل های ما کوتاه و اندیشه های ما پایین تر است از اینکه آنها را درک کنیم که جز اندکی از علم داده نشده ایم ولی هر کس به قدر فهم و هر مومنی به اندازه سهم خود مطلب را در می یابد.
هر که معرفتش نسبت به خیرات وجود شریف آن جناب بیشتر باشد دعا کردن در نظر او مهمتر است زیرا که اهتمام و کوشش در دعا از کمال محبت و دوستی سرچشمه می گیرد و کمال محبت از کمال معرفت حاصل می شود و این یکی از وجوه شدت اهتمام ائمه در دعا کردن برای آن جناب و درخواست تعجیل فرجش از درگاه خداوند می باشد.
نتیجه اینکه، دوستی و محبت و ولای ما نسبت به آن حضرت موجب اهتمام و کوشش ما در دعا برای فرجش می باشد که بیشتر و پیشتر از دعا کردن برای خودمان و آنچه مربوط به ماست لازم است برای آن جناب دعا کنیم.
ولایت آن حضرت بر ما
ولایت در اینجا به کسر واو به معنی سلطه و استیلا و سرپرستی است و منظور از ولایت آن حضرت بر ما همان است که در آیه "پیامبر نسبت به مومنان از آنان نسبت به خودشان سزاوارتر است.
و هرگاه یقین و باور داشته باشیم که آن حضرت در تمام آنچه متعلق به ماست از خود ما شایسته تر و اولی تر است بر خود لازم خواهیم دانست که در همه چیزهایی که مورد علاقه ما است آن حضرت را اولی و شایسته تر بدانیم و مقدم بداریم.
پس ولایت آن حضرت موجب این است که ما در تمام امور آن جناب را مقدم بداریم و از مهمترین امور دعاست که کلید هر خیر و سلاح هر پرهیزکار می باشد پس شایسته است که آن حضرت را بر خود و بر هر که مورد علاقه ماست در دعای فرج و عافیت سزاوارتر بدانیم.
