روایت شفای یک بیمار در حرم رضوی
ابراهیم زمانی از شاعران کشورمان در آستانه میلاد امام رضا (ع) ابیاتی را با محوریت شفای یک بیمار در حرم رضوی سروده و آن را به نظم در آورده است.
عقیق:ابراهیم زمانی از شاعران کشورمان در آستانه میلاد امام رضا (ع) ابیاتی را با محوریت شفای یک بیمار در حرم رضوی سروده است.
قدیم به خورشیدِ هشتم
خواب دیدم شبی میان حرم
عشق را با اجازه می‌خواندم
دست در دســتِ پنجره فولاد
داشتم شعرِ تازه می‌خواندم
چشـــم در چشـــمِ گنبدش بودم
داشت خورشید بر جهان میریخت
آســمان هم به گریــه می‌افتاد
آســمان روی آسمان میریخت
گوشه‌ای از حیاطِ خلوتِ صحن
پیرمردی میـــانِ راز و نیـــاز
گریه در گریه زیرِ لب میگفت :
ما غریبیم ای غریـــب نـــواز
ما غریب ایم ... کودکانم را
بیمه کردم فقط به اسمِ شما
بعدِ یک حادثه فلج شده است
پسرِ کوچک‌ام " غلام رضا "
همه گفتند چاره‌اش پول است
پولِ درمان و پولِ قرص و دوا
چاره ی کار دستِ جرّاح است
نه فقط مشهد و امام رضـــا
به همه گفته‌ام چه می‌دانید
روی این درد التیام ، رضاست
بیمه باید خودش جــواب دهد
بیمه ی ما فقط امام رضاست
آمدم باز هم امام رضـــا
چاره ی حلِّ مشکلم باشی
کاش میشد که ضامنِ آهو
ضامنِ آهـــوی دلم باشی
سینه‌ام را جلا بده آقـــا
درد دارم دوا بــده آقـــا
قسمت میدهم امامِ غریب
پسرم را شفــا بده آقـــا
ناگهان آسمان به هم پیچید
باد و باران به هم امان دادند
نور در نور شد حیاطِ حــرم
روی گلدسته‌ها اذان دادند
معجـــزه اتّفــاق افتاد و
باز هم قدرتِ امام رضـــا
لحظه‌ای بعد ویلچر بود و
پسری که بلند شد از جــا
آسمان اشکِ شوق بارید و
در و دیوار یا رضـــا گفتند
باد و باران به سجده افتادند
قطره قطره رضا رضا گفتند
ناگهان ســـاعتِ حـــرم لرزید
و من از سرنوشت رانده شدم
مثلِ هردفعه رأسِ ساعتِ هشت
باز هم از بهشـــت رانده شدم
باز هم لایــقت نبودم و این
سـیـــنه‌ام را به درد آورده
ولی آقا نشانه‌ی خوبی ست
مادرم " شُــله زرد " آورده
نذر دارد برایتان هر سال
روزِ میــلادتان دعـــا دارد
زعفرانی به رنگِ راز و نیاز
بینِ هر کاسه یک رضا دارد
نذر کرده مرا به اسمِ شما
که فقط شاعـرِ شما باشم
گفته از راه دور هم گاهی
می‌شود زائــرِ شما باشم
پس من امروز زائرت هستم
ای برایم عزیزتر از جـــان
السلامُ علیک حضرتِ عشق
" السلامُ علیک یا سلطان "
قدیم به خورشیدِ هشتم
خواب دیدم شبی میان حرم
عشق را با اجازه می‌خواندم
دست در دســتِ پنجره فولاد
داشتم شعرِ تازه می‌خواندم
چشـــم در چشـــمِ گنبدش بودم
داشت خورشید بر جهان میریخت
آســمان هم به گریــه می‌افتاد
آســمان روی آسمان میریخت
گوشه‌ای از حیاطِ خلوتِ صحن
پیرمردی میـــانِ راز و نیـــاز
گریه در گریه زیرِ لب میگفت :
ما غریبیم ای غریـــب نـــواز
ما غریب ایم ... کودکانم را
بیمه کردم فقط به اسمِ شما
بعدِ یک حادثه فلج شده است
پسرِ کوچک‌ام " غلام رضا "
همه گفتند چاره‌اش پول است
پولِ درمان و پولِ قرص و دوا
چاره ی کار دستِ جرّاح است
نه فقط مشهد و امام رضـــا
به همه گفته‌ام چه می‌دانید
روی این درد التیام ، رضاست
بیمه باید خودش جــواب دهد
بیمه ی ما فقط امام رضاست
آمدم باز هم امام رضـــا
چاره ی حلِّ مشکلم باشی
کاش میشد که ضامنِ آهو
ضامنِ آهـــوی دلم باشی
سینه‌ام را جلا بده آقـــا
درد دارم دوا بــده آقـــا
قسمت میدهم امامِ غریب
پسرم را شفــا بده آقـــا
ناگهان آسمان به هم پیچید
باد و باران به هم امان دادند
نور در نور شد حیاطِ حــرم
روی گلدسته‌ها اذان دادند
معجـــزه اتّفــاق افتاد و
باز هم قدرتِ امام رضـــا
لحظه‌ای بعد ویلچر بود و
پسری که بلند شد از جــا
آسمان اشکِ شوق بارید و
در و دیوار یا رضـــا گفتند
باد و باران به سجده افتادند
قطره قطره رضا رضا گفتند
ناگهان ســـاعتِ حـــرم لرزید
و من از سرنوشت رانده شدم
مثلِ هردفعه رأسِ ساعتِ هشت
باز هم از بهشـــت رانده شدم
باز هم لایــقت نبودم و این
سـیـــنه‌ام را به درد آورده
ولی آقا نشانه‌ی خوبی ست
مادرم " شُــله زرد " آورده
نذر دارد برایتان هر سال
روزِ میــلادتان دعـــا دارد
زعفرانی به رنگِ راز و نیاز
بینِ هر کاسه یک رضا دارد
نذر کرده مرا به اسمِ شما
که فقط شاعـرِ شما باشم
گفته از راه دور هم گاهی
می‌شود زائــرِ شما باشم
پس من امروز زائرت هستم
ای برایم عزیزتر از جـــان
السلامُ علیک حضرتِ عشق
" السلامُ علیک یا سلطان "
