در جلد هفتم کتاب وسائل الشیعه، حدیثی از پیامبر گرامی اسلام اینگونه آمده است: «أَلشِّتـاءُ رَبیـعُ الْمُـؤمِنِ، یَطُولُ فیهِ لَیْلُهُ  فَیَسْتَعینُ بِهِ عَلى قِیامِهِ، وَ یَقْصُرُ فیهِ نَهارُهُ  فَیَسْتَعینُ بِهِ عَلى صِیامِهِ»؛ زمستان بهار مؤمن است، از شبهاى طولانى‏ اش براى شب زنده دارى،  و از روزهاى کوتاهش براى روزه‏ دارى بهره مى‌گیرد.

عبادت‌های شبانه، همچون نماز شب، از ثواب و ارزش زیادی برخوردار است، و به همین جهت، شب‌های طولانی فصل زمستان این امکان را به مؤمنان می‌دهد تا به عبادت خداوند بپردازند.

امام جعفر صادق(ع) در این باره فرمودند: «روزها و شب‌های زمستان بهترین فرصت برای راز و نیاز و مناجات با خداوند است و استفاده از این فرصت یعنی برخاستن از خواب شیرین در دل شب و اندیشیدن در قدرت خدا»

هم‌چنین پیامبر اسلام فرمودند: «الصوم فی الشتاء الغنیمه البارده»، که روزه زمستان، غنیمتی فرح بخش است.