محبت او به طور خاص
و لازمه اش آن است که نهایت اهتمام در آنچه مقتضای محبت نسبت به آن جناب است، انجام شود. بدان که در وجوب محبت تمام ائمه معصومین سلام الله علیهم اجمعین، تردیدی نیست و اینکه دوستی ایشان بخشی از ایمان و شرط قبولی اعمال است و در این باره اخبار متواتر می باشد.
سیدمحدث بحرانی در کتاب «غایه المرام» به نقل از نعمانی به سند خود از رسول خدا(ص) روایت آورده که فرمود: «خداوند در شب معراج به من وحی فرمود: «ای محمد(ص)! چه کسی را در زمین بر امتت جانشین کرده ای؟» -و حال آنکه او بهتر می دانست- گفتم: ای پروردگار برادرم را، فرمود: «علی بن ابیطالب(ع) را؟» گفتم: آری پروردگارا؛ فرمود: «ای محمد(ص)! من به زمین نظری افکندم پس تو را از آن برگزیدم پس من یاد نمی شوم تا اینکه تو با من یاد شوی، من محمود هستم و تو محمد هستی، سپس بار دیگر بر ان نظر افکندم و از آن علی بن ابیطالب(ع) را برگزیدم پس او را جانشنین تو قرار دادم که تو سید پیغمبرانی و علی سید اوصیاء، و برای او اسمی از اسماهایم را قرار دادم که من اعلی هستم و او علی است. ای محمد(ص)! اگر بنده ای از بندگانم آنقدر مرا پرستش نماید تا اینکه به هلاکت رسد، سپس در حالی که منکر ولایتتان باشد، مرا ملاقات کند او را به جهنم خواهم برد.»
سپس فرمود: «ای محمد(ص)! آیا می خواهی آنان را ببینی؟» گفتم: «آری» فرمود: «در پیش رویت به پا خیز» چون پیش رفتم ناگاه علی بن ابیطالب(ع) را و حسن بن علی و حسین بن علی و علی بن الحسین و محمدبن علی و جعفربن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی علیهم السلام و حجت قائم(عج) که همچون ستاره درخشانی در میان آنها بود.
گفتم: ای پروردگار اینان کیستند؟ فرمود: «اینان امامان هستند، این قائم(عج) است، حلالم را حلال و حرامم را حرام می نماید و از دشمنانم انتقام می گیرد، ای محمد(ص)! او را دوست بدار که من او را دوست دارم.»
این حدیث دلالت دارد بر اینکه در محبت آن حضرت(عج) ویژگی هست که مقتضی امر مخصوص از سوی خدالی تعالی گردیده است.
منبع:شبستان
