آیت الله مجتهدی در شرح این حدیث می‌گویند: حضرت امام حسن مجتبی (ع) فرمودند: «ای اولاد آدم، از روزی که به دنیا آمده‌ای در خرابی عمرت هستی؛ پس به فکر مرگ و آخرت باش.»، عمرت در حال خراب شدن است، ساختمان را دیده‌اید که کم کم خراب می‌گردد؟، ما هم خرده خرده و کم کم عمرمان خراب می‌شود و به مرگ نزدیک‌تر می‌شویم، پس پیش از فرارسیدن مرگ، به فکر مرگ باش.

ایشان در ادامه گفتند: سپس حضرت آیه 197 سوره بقره را خواندند: «به فکر توشه آخرت باشید که بهترین توشه هم تقواست.»، دیده اید صاحبخانه قبل از اینکه خانه ‌اش خراب شود، به فکر است که یک تیر چوبی بگذارد تا ساختمان برنگردد و ویران نشود؟، ما هم باید به فکر این باشیم که قبل از اینکه عمرمان تمام شود، برای آخرتمان از این دنیا، توشه برداریم، به عبادت و بندگی خداوند باری ببندیم.

آیت الله مجتهدی تهرانی در پایان، حدیثی دیگر از امام حسن (ع) را بیان کردند: حضرت (ع) در حدیثی دیگر اینگونه فرموده‌اند که: «مردم دو نوع جوینده هستند: دسته اول جوینده دنیا تا آنکه آن را در می‌یابد و هلاک می‌گردد و دسته دوم جوینده آخرت، که هرگاه آن را دریابد نجات یافته و رستگار است و بدان ای مرد، آنچه از دنیا از دست داده‌ای و سختی‌هایی که کشیده‌ای، ضرر به تو نمی‌زند هرگاه به آخرت رسیده باشی و زمانی که از آخرت محروم شده باشی، هر آنچه از دنیا به نو رسیده است، سودی به تو نمی‌رساند.»

پی نوشت:

منبع: احسن الحدیث، ص193