این موضوع آنقدر اهمیت دارد که امام رضا(ع) در روایتی خطاب به «ریان ابن شبیب» فرمود اگر برای چیزی گریه‌­ات گرفت، برای حسین بن علی (ع) گریه کن، چرا که او را سر بریدند همانگونه که گوسفند را ذبح می­‌کنند و همراه او هجده نفر از اهل بیتش که در زمین مانندی نداشتند، کشته شدند و یقیناً آسمان­‌های هفت­گانه و زمین­‌ برای کشته شدن او گریه کردند.

* امام صادق(ع) در حدیثی درباره اجر اشک بر امام حسین(ع) می‌فرماید:

«مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ علیه‌السلام عِنْدَهُ، فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ‏] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ؛

کسى که یادى از حضرت حسین بن على (ع) نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگسی اشک خارج شود،

اجر او بر خدا است و حق‌‌تعالی به کمتر از بهشت براى او راضى نیست».