موسی عصا ز چوب درختان طور داشت
شاه چراغ ما می ‌الله نور داشت

نام شما چه با دل بی‌طاقتم نکرد
پیمانه را شکست، می ‌از بس که زور داشت

نور تو در ادامه نور محمد است
یعنی زمان خلقت عالم حضور داشت

شمس‌الشموس را ز ازل با تو نسبتی است
آن نسبتی که ساقی و جام طهور داشت

با مشهد اشتباه گرفت و دمی نشست
روزی کبوتری که از اینجا عبور داشت

از گوشه حرم چه خوش‌آواز می‌گذشت
دلخسته زائری که به دستش زبور داشت

پابوس آستانه‌تان دستغیب‌ها
فرخنده آن سری که به شوق تو شور داشت

هر صبح جمعه مجمره‌گردانی تو را
اسفندهای سوخته بوی ظهور داشت

پیش تو فال حافظ شیرازم آرزوست
از بس که اشک در غمت اینجا سرور داشت