وی در ابتدا گفت: فضای مجازی را به انگلیسی می گویند: Cyber space. کلمه سایبر ریشه در زبان یونانی دارد. سیبرنتیک در یونانی به معنای فرمانداری و راننده و کسی است که سر نخ ها را در دست دارد. یعنی چیزی که از مکان معینی اداره می شود. کلمه ویرچوال نیز یعنی بالقوه. یعنی چیزی که وجود ندارد و ادعایی هم ندارد برای واقعیت داشتن. همچنین کلمه information space به کار برده می شود که به معنی ارایه اخبار و گاهی نیز اخبار سازی است.

وی افزود: یک انسان حتی اگر فیلسوف هم نباشد باید بداند که این جریان تبعاتی نیز دارد. اگر یک فرد تبعات فضای مجازی را نداند قربانی این فضا خواهد شد. خود را دانا و مطلع تصور کند اما در واقع نباشد. به عقیده من مهم ترین خطر برای فلسفه جهل نیست بلکه ساده لوحی است. جهل مرکب خطرناک ترین چیز است. بزرگ ترین شعار سقراط نمی دانم بود. بزرگ ترین حقیقت یعنی اعتراف به ندانستن. سقراط شکاک نبود برای دانایی ارزش قائل بود ولی از جهل مرکب واهمه داشت. این بیان مطلب نیست که شجاعت می خواهد بلکه شجات در شناختن و فهمیدن است که سخت است. پرت و پلا گفتن همراه با تهور نه تنها شجاعت نیست بلکه ضد شجاعت است. سقراط ما را به شجاعت برای ادامه تحقیق و ادامه دانستن دعوت می کند.

کریم مجتهدی افزود: وظیفه فیلسوف ارایه راه حل نیست بلکه طرح درست و تبیین مسأله است. بزرگ ترین شجاعت فیلسوف شجاعت دانشجو بودن است. فضای مجازی جهل مرکب ایجاد می کند. به این شکل که اطلاعات زیادی برای ما فراهم می کند و با حاکم شدن این اطلاعات بر ذهن که معلوم نیست درست اند یا خیر دچار جهل مرکب می شویم.

استاد فلسفه دانشگاه تهران در انتها افزود: موضوع دیگری که باید به آن فکر کنیم ریشه یابی تفکر فضای مجازی کنونی است. دکارت و لایبنیتس با حاکم کردن ماشین و نمرات و شمارش ها بر ایجاد فضای مجازی امروزی دخیل هستند. یعنی در واقع ریشه فضای مجازی کنونی را باید در اندیشه های آنان جستجو کرد.

گزارش از محمد بحرینی