عضو خبرگان رهبری در همین زمینه افزود: زاهد در هنگام مُردن راحت جان می‌دهد؛ زیرا جانش به چیزی از دنیا بسته نیست.

وی در ادامه به روایت دیگری از امام علی(علیه السلام) اشاره کرد، که هشدار می‌دهند،«ازْهَدْ فِي الدُّنْيَا وَ اعْزُفْ عَنْهَا وَ إِيَّاكَ أَنْ يَنْزِلَ بِكَ الْمَوْتُ وَ قَلْبُكَ مُتَعَلِّقٌ بِشَيْ‏ءٍ مِنْهَا فَتَهْلِكَ» (در دنیا زاهد باش و از آن دوری گزین و مراقب باش در حالی مرگ به سراغت نیاید که قلب تو به چیزی از دنیا تعلق داشته باشد و تو [به‌سبب این تعلق] هلاک شوی)

استاد حوزه علمیه اصفهان با بیان اینکه زاهد از نظر اشتغال فکری به مال دنیا فکرش آسوده است و به همین دلیل، از نداشتن چیزی یا داشتن آن ناراحت و خوشحال نیست، عنوان کرد: فراغت فکر نیز فواید بسیاری دارد؛ از جمله اینکه حواس انسان جمع می‌شود و عقل او خوب کار می‌کند و به قول معروف، اعصاب آرامی دارد، این شخص در برابر مشکلات نیز وظیفه‌اش را به خوبی تشخیص می‌دهد و به آن عمل می‌کند.

وی تصریح کرد: چه‌بسا کسانی‌که اگر مشکلی در زندگی خود یا اطرافیانشان پیدا شود، به‌ جای ادای وظیفه، غصه می‌خورند؛ غافل از اینکه غم و غصه هیچ‌گاه مشکلی را از کسی حل نمی‌کند؛ بلکه مشکلات بسیاری نیز ایجاد می‌کند.

آیت الله مهدوی با اشاره به اینکه انسان زاهد نیز مانند انسان‌های دیگر در زندگی بلاها و مصیبت‌هایی دارد، گفت: تفاوت او با افراد دیگر این است که مصیبت‌ها برای او آسان شده؛ زیرا به دنیا بی‌رغبت است و به مشکلات دنیوی اهمیتی نمی‌دهد؛ در نتیجه، واکنش او در برابر مصیبت‌ها با دیگران فرق می‌کند؛ به گونه ای که در برابر مشکلات صبر پیشه می کند اما کسانی‌که مصیبت را مهم می‌دانند، فکرشان به‌ شدت مشغول می‌شود و دست و پای خود را گم می‌کنند.