در همین راستا، در تفسیر فرات کوفی، صفحۀ 207 روایتی وجود دارد که نشان از شباهت حضرت معصومه(س) به فاطمۀ زهرا (س) است. خداوند پیش از ولادت حضرت زهرا(س) بشارت ولادت حضرت را در معراج به پیامبر(ص) دادند و فرمودند: «یَا مُحَمَّد! إِنَّ اللهَ تَعَالَی یُبَشِّرُکَ بِفَاطِمَۀَ مِنْ خَدِیجَۀَ بِنْتِ خُوَیْلِدٍ، ای پیامبر! خداوند [ولادت] فاطمه را از خدیجه، دختر خویلد به تو بشارت می‌دهد». پس یکی از شباهتهای حضرت فاطمه معصومه(س) با حضرت زهرا (س)‌ در «بشارت قبل از ولادت» این دو بزرگوار است.

امام رضا (ع) در ارتباط با ثواب زیارت حضرت معصومه(س) می‌فرمایند: «مَنْ زارَها فَلَهُ الْجَنَّةُ»، کسی که فاطمه معصومه (س) را زیارت کند بهشت برای او خواهد بود». (بحارالانوار، ج 102، ص 265/ ثواب الاعمال، ص 124). و نیز در روایتی فرمودند: «فِیهَا امْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِی اسْمُهَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُوسَى وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِیعَتِی الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِمْ» در قم زنی از فرزندانم به نام فاطمه دختر موسی (ع) هست که به شفاعت او همه شیعیان من وارد بهشت مى‌شوند. در ارتباط با ثواب زیارت حضرت زهرا(س) نیز تعبیر «وجب له الجنه» به کار رفته است که اینها تنها گوشه‎ای از شباهتهای این بانوی کریمه با مادرشان فاطمۀ زهرا(س) است.

از جمله کسانی که در روایات به شفیعه بودنشان تصریح شده است، حضرت معصومه(س) هستند و در میان بانوان از خاندان رسالت و طهارت، حضرت فاطمه زهرا(س) و حضرت فاطمه معصومه(س) از شفاعت گسترده‌‌ای برخوردارند. دایره شفاعت افراد به تناسب عظمت روحی و گستردگی مسئولیت آنهاست و طبق کلام اهل‌‎بیت(ع) شفاعت حضرت معصومه(س) برای همه شیعیان و در مراتب بهشت حتمی است. امام صادق(ع) می‌فرمایند: بانویی از فرزندان من به نام «فاطمه» ـ دختر موسی بن جعفر(ع) ـ ، در آنجا (قم) رحلت می‌کنند که با شفاعت او، همۀ شیعیان ما وارد بهشت می‌شوند». (بحارالانوار ج 6، ص 216)

پیامبر اکرم(ص) در حدیثی دربارۀ مقام شفاعت دخترشان فاطمۀ زهرا(س) در صحرای محشر می‎فرمایند: به خدا سوگند در آن روز، فاطمه(س) شیعیان و دوستان خود را از میان مردم چنان بر می‎چیند که مرغ دانه‎های خوب را از بد جدا می‎کند.

آنگاه فاطمه(س) با شیعیان خود در بهشت حاضر می‎شوند. خدا در دل ایشان می‎افکند تا دوباره به محشر التفات می‎کنند، خطاب می‎رسد: «این نگرانی شما برای چیست؟ همانا دختر حبیب من، از شما شفاعت کرد»، ایشان می‎فرمایند: «خدایا! دوست داریم قدر ما در چنین روزی معلوم شود.» خداوند می‎فرماید: «ای دوستان من! در میان جماعت بنگرید؛ هر کس که به خاطر دوستی فاطمه(س) شما را دوست داشت، هر کس به خاطر محبت فاطمه(س) به شما طعام داد، به خاطر محبت فاطمه(س) به شما لباس داد، به خاطر محبت فاطمه(س) شما را به جام آبی سیراب کرد، یا غیبتی را از شما دور کرد، دست او را بگیرید و همراه خود وارد بهشت کنید.» امام باقر(ع) فرمودند: «به خدا سوگند که در محشر جز کافر و منافق و شکّاک نمی‎ماند.» (روحانی علی آبادی، محمّد، زندگانی حضرت زهرا(س)، ص 342)