در این حال پیامبر صلی الله علیه واله از شدت شوق صورتش نورانی شده و بلند شدند امیرالمومنین علیه السلام را در بغل فشردند و پیشانی حضرتش را بوسیدند و فرمودند: ای اباذر! آیا این فردی که داخل شد را آنطور که باید به حق معرفتش میشناسی؟
عرض کردم این برادر شما و پسر عم شما و همسر فاطمه سلام الله علیها و پدر حسنین علیهما السلام هستند سپس پیامبر شروع به شمردن فضایل ایشان کرده و فرمودند ای اباذر! خدای تعالی برهریک از ارکان عرش هفتاد هزار فرشته قرار داده که ذکر و عبادتی ندارند جز دعا برای علی و شیعیان او و نفرین بر دشمنانش.
ای اباذر! اگرعلی نبود حق از باطل ومؤمن از کافر شناخته نمیشد . آن کلمه که بر اهل تقوی لازم شده علی است که هر کس اورا دوست بدارد مؤمن و هرکس او را دشمن بدارد کافر و هرکس ولایت او را رها نماید گمراه و هر کس ولایت او را انکار کند مشرک است...
متن حدیث:
عن أبي ذر الغفاري قال : كنت جالسا عند النبي صلى الله عليه وآله ذات يوم في منزل أم سلمة ورسول الله صلى الله عليه وآله يحدثني وأنا أسمع ، إذ دخل علي بن أبي طالب عليه السلام ، فأشرق وجهه نورا فرحا بأخيه وابن عمه ، ثم ضمه إليه وقبل بين عينيه ، ثم التفت إلي فقال : يا أبا ذر أتعرف هذا الداخل علينا حق معرفته ؟ قال أبو ذر : فقلت : يا رسول الله هذا أخوك وابن عمك وزوج فاطمة البتول وأبو الحسن والحسين سيدي شباب أهل الجنة ، فقال رسول الله صلى الله عليه وآله : يا أباذر هذا الامام الأزهر ، ورمح الله الأطول ، وباب الله الأكبر ، فمن أراد الله فليدخل الباب يا أبا ذر هذا القائم بقسط الله ، والذاب عن حريم الله ، والناصر لدين الله ، وحجة الله على خلقه ، إن الله تعالى لم يزل يحتج به على خلقه في الأمم كل أمة يبعث فيها نبيا ، يا أبا ذر إن الله تعالى جعل على كل ركن من أركان عرشه سبعين ألف ملك ليس لهم تسبيح ولا عبادة إلا الدعاء لعلي وشيعته والدعاء على أعدائه ، يا أبا ذر لولا علي ما بان الحق من الباطل ، ولا مؤمن من الكافر ...
پی نوشت:
«بحارالانوار، جلد 40 صفحه 55
منبع:جام
