براستى
كه اين زبان كليد همه خوبيها و بديهاست پس سزاوار است كه مؤمن بر زبان خود
مهر زند، همان گونه كه بر (كيسه) طلا و نقره خود مُهر مى زند.
إِنَّ
هذَا اللِّسانَ مِفتاحُ كُلِّ خَيرٍ و َشَرٍّ فَيَنبَغى لِلمُؤمِنِ أَن
يَختِمَ عَلى لِسانِهِ كَما يَختِمُ عَلى ذَهَبِهِ وَ فِضَّتِهِ؛
پی نوشت:
تحف العقول ص 298
