عقیق: محمد بن عسیی می گوید: در دفتر ابی عباد بودم، دیدم که او از نامه ای نسخه برداری می کند.سوال کردم آن نامه چیست؟ گفت نامه امام رضا به فرزندش می باشد که از خراسان نوشته است.از او خواستم که نامه را به من بدهد، دیدم در آن چنین آمده بود:

به نام خداوند بخشنده مهربان، خداوند به تو طول عمر عنایت فرماید. و تو را فرزندم! از دشمنت محافظت فرماید. پدرت فدای تو گردد، اختیارات مالی خود را به تو واگذار کردم در حالی که صحیح و سالم هستم. به امید این که خداوند به خاطر انجام صله رحم به خویشان، و بستگان موسی و جعفر به تو بیشتر عطا نماید... البته خدا به تو سعادت داده است. پسرم فدایت شوم! مسائل را به خاطر علاقه ای که به آنها داری از من نپوشان که نصیب خود را از دست خواهی داد _ والسلام.

با تأمل در این نامه در می یابیم که امام رضا(ع) چقدر به فرزندش عنایت داشته و تا چه حد فرزند کوچکش را سرپرستی می کرد، تا او را برای مقامی که در انتظار اوست تربیت نماید. و از این نامه می توانیم ارزش و عظمت امام جواد(ع) و آرزوی بلندی را که پدر بزرگوارش در مورد او داشته درک نمائیم.

پی نوشت :

1_( بحارالأنوار، ج50،ص103)

211008