پرسش‌هایی پیرامون احکام روزه
در یکی از استفتائات آمده است: شخصی قصد داشت روزه بگیرد، ولی برای خوردن سحری بیدار نشد، لذا نتوانست روزه بگیرد. آیا گناه روزه نگرفتن به عهده خود اوست یا کسی که او را بیدار نکرده است؟
عقیق:در اثنای روزه‌گرفتن گاهی اوقات مسائلی پیش می‌آید که انسان را در صحت روزه مورد تردید و شک قرار می‌دهد، مثلاً فردی که کثیرالشک است نسبت به روزه‌اش دچار تردید می‌شود، اینکه آیا عدم خوردن سحری جوازی برای روزه گرفتن در روزهای طولانی گرم سال است، یا بر اثر وسوسه‌های شیطانی تصمیم به شکستن روزه می‌گیرد، این موارد نمونه‌ای از سؤالاتی است که روزه‌داران مطرح می‌کنند، به همین منظور در ادامه به استفتائاتی که پیرامون این موضوع از دفتر استفتائات رهبر انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای شده است، اشاره می‌شود:*من فردی کثیرالشک هستم و یا به تعبیر دقیقتر زیاد وسوسه میشوم و در مسائل دینی به خصوص فروع دین زیاد شک میکنم، یکی از موارد آن این است که در ماه رمضان گذشته شک کردم که آیا غبار غلیظی که وارد دهان من شده آن را فرو بردهام یا خیر؟ و یا آبی را که داخل دهانم کردم، خارج کرده و بیرون ریختم یا نه؟ در نتیجه آیا روزه من صحیح است یا خیر؟
- روزه شما در فرض سؤال محکوم به صحّت است و این شک‌ها اعتبارى ندارند.
*شخصی قصد داشت روزه بگیرد، ولی برای خوردن سحری بیدار نشد، لذا نتوانست روزه بگیرد. آیا گناه روزه نگرفتن او به عهده خود وی است یا کسی که او را بیدار نکرده است؟ اگر فردی بدون سحری روزه بگیرد، آیا روزه‌اش صحیح است؟
-در این مورد چیزى بر عهده دیگران نیست و روزه بدون خوردن سحرى هم صحیح است.
*من در روز ماه رمضان به علت اغوای شیطان تصمیم گرفتم روزهام را باطل کنم، لکن قبل از اینکه عملی که روزه را باطل می‌کند انجام دهم، از تصمیم خود منصرف شدم حکم روزهام چیست؟ و اگر این امر در روزه غیر ماه رمضان پیش آید چه حکمی دارد؟
-در روزه ماه رمضان اگر در اثناى روز از نیت روزه گرفتن بر گردد، به طورى که قصد ادامه روزه نداشته باشد، روزه‌اش باطل مى‌شود و قصد دوباره او براى ادامه روزه فایده ندارد، البته تا اذان مغرب باید از کارى که روزه را باطل مى‌کند خوددارى کند، اما اگر دچار تردید شود به این معنى که هنوز تصمیم نگرفته است روزه را باطل کند، یا تصمیم بگیرد کارى را که موجب باطل شدن روزه است صورت دهد و هنوز آن را انجام نداده در این دو صورت صحّت روزه او محل اشکال است و احتیاط واجب آن است که روزه را تمام کند و بعداً هم آن را قضا کند، هر روزه واجب معین دیگر ـ مانند نذر معین و امثال آن ـ نیز داراى همین حکم است.
منبع:فارس
