اینها مال خود شماست. خدا به شما داده است و این خیلی قیمتی است. ان شاء الله یک روز خودتان را پیدا می‌کنید و مصداق همان ذکر می‌شوید. یک وقت می‌گوییم: «یا غفّار» و یک وقت خودمان می‌بخشیم. مصداق، بالاتر است. یا غفّار به من رسید و خودم هم بخشنده شدم.
اول گفتم: «یا غفّار»، کم کم دیدم شب و نیمه شب خدا دستی به سرم کشید و حالم بهتر شد. قوّت قلبم زیادتر شد. می‌توانم با او بنشینم و صحبت کنم. در وقت گرفتاری رضایتم بیش‌تر شد. غفار آمد و مرا گرفت. الان خودم ریخت و پاش می‌کنم. هر کس به من ظلم کرده است، آبرویم را ریخته است، او را می‌بخشم.
«یا من اظهر الجمیل» وقتی آفتاب بزند، تاریکی‌ها کنار می رود جمیل و جمال و جمال آفرین که آمد تاریکی‌ها کنار می‌‌رود. «سَتَرَ القَبیحَ» ؛ تاریکی‌ها رفت چون جمال آمد. چه این که جمال را ببینی یا جمال در خودت بیاید و خودش اخلاق باشی. کسی که قبیح را می‌پوشاند نامه را رسیدگی نمی کند، می‌بخشد.
همه این‌ها در «یا من اظهر الجمیل» هست. «یا عظیم العفو» خدایا چه کردی؟ گمان می‌کردم جمال آوردی، بعد دیدم کمال هم هست. این تعبیر «اظهر الجمیل» را در قلبت وارد کن تا لذت آن را ببری.
«انا اعطیناک الکوثر»(1) فاطمه زهرا(س) است. هرچه «لیل» در قرآن آمده است فاطمه زهرا(س) است. پیغمبر خدا هر روز سینه‌اش را می‌بوسید. صبح و عصر او را می‌بویید. این به خاطر این نبود که زهرا(س) فرزند اوست. چون کلام و رفتار پیامبر همه وحی و نور است. همه از جانب خداست. ان شاء الله خود را بیابید، مومن باشید و با خدای خود معامله کنید که افعال و کردار شما همه به او می‌خورد.

پی نوشت:

1- سوره کوثر، آیه 1.
کتاب طوبی محبت – ص 121
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی

منبع:تسنیم