يكي از زائران دلسوخته عتبات عاليات و بارگاه ملكوتي امام حسين(ع) دلنوشته اي با عنوان"تسبيح ضريح"را در اختيار پايگاه اطلاع رساني حج قرار داد.
عقیق: مشروح اين دلنوشته را در زير مي‌خوانيد: صداي ناله فراق تو را بسياري
شنيدند همانگونه كه صداي ناله ستون حنانه مدينه از دوري پيامبر و ناله مسجد
حنانه كوفه را!
اي ضريح مقدس زخمي، تعمير خورده، غارت شده، اسارت كشيده، شاهد دريافت زيارت اسرا و شهدا، سخت بود براي تو جدايي از حبيب. ناله‌هاي جان سوزت از جان‌ها گذشت و تا عرش رسيده، اي شاهد هجوم خيل كثير عاشقان، شاهد دست‌هايي كه در حلقه‌هاي پنجره ات به نشانه بيعت گره خوردند و شاهد تصوير خود در ذره ذره قطرات باران چشماني زنداني كه از اقصي نقاط عالم با پايي خسته و دلي شكسته آمده بودند.
اي شاهد زيارت مهدي (عج) و نابينايان و ياران خاص و عام او.
كاش آنقدر لياقت مند مي‌شديم كه اندكي از كوثر علم فاطمه (س) در ما جاري مي‌شد تا بتوانيم ازذره ذره صحنه‌هايي كه تو در ذات خود ذخيره كرده‌اي صوت و تصوير داشتيم.
سخت بود آخرين بوسه‌هاي اشك آلوده زائران را نظاره كردن، اما ديدن ضريح زيباي با شكوهي كه آمده بود تا پا جاي پاي تو بگذارد تو را هم به تحسين واداشت.
ضريحي كه از دسترنج خيل كثير بي‌بي سكينه‌هاي اين عصر و مادران شهدا گرفته است. ما اما هنوز در چالش بين غم فراق تو و شوق وصال او در حيرت بوديم كه ديديم كاري عظيم از پس عقده‌اي عظيم‌تر خود را نمايان ساخت، غم بي‌ضريحي آن پنج تن مقدس اسير در بقيع و مدينه، خود را دلداري داديم كه به ياري خدا و دعاي مهدي موجود موعود ضريح چهار امام غريب مظلوم هم ساخته خواهد شد.
اما تنها حسرت جگرسوز اين است؛ قبر گمنامي مادري است كه «ام ابيها» بود و «ام الائمه» را هم از همه گرفته است و انگار تا ظهور حضرتش اين داغ همچنان تازه خواهد ماند داغ گمنامي مادر بشر، گويا تا بشريت به دامان مادر خود بازنگردد و با او آشتي نكند نشاني از آن بي‌نشان مقدس نخواهد يافت.
به همين خاطر است در لحظه به لحظه استغاثه‌اش در تعجيل فرج شدت مي‌يابد… آه اي قبور بي‌ضريح، آه اي قبر بي‌نشان، آه بناي حرم…
منبع:حج
211001
اي ضريح مقدس زخمي، تعمير خورده، غارت شده، اسارت كشيده، شاهد دريافت زيارت اسرا و شهدا، سخت بود براي تو جدايي از حبيب. ناله‌هاي جان سوزت از جان‌ها گذشت و تا عرش رسيده، اي شاهد هجوم خيل كثير عاشقان، شاهد دست‌هايي كه در حلقه‌هاي پنجره ات به نشانه بيعت گره خوردند و شاهد تصوير خود در ذره ذره قطرات باران چشماني زنداني كه از اقصي نقاط عالم با پايي خسته و دلي شكسته آمده بودند.
اي شاهد زيارت مهدي (عج) و نابينايان و ياران خاص و عام او.
كاش آنقدر لياقت مند مي‌شديم كه اندكي از كوثر علم فاطمه (س) در ما جاري مي‌شد تا بتوانيم ازذره ذره صحنه‌هايي كه تو در ذات خود ذخيره كرده‌اي صوت و تصوير داشتيم.
سخت بود آخرين بوسه‌هاي اشك آلوده زائران را نظاره كردن، اما ديدن ضريح زيباي با شكوهي كه آمده بود تا پا جاي پاي تو بگذارد تو را هم به تحسين واداشت.
ضريحي كه از دسترنج خيل كثير بي‌بي سكينه‌هاي اين عصر و مادران شهدا گرفته است. ما اما هنوز در چالش بين غم فراق تو و شوق وصال او در حيرت بوديم كه ديديم كاري عظيم از پس عقده‌اي عظيم‌تر خود را نمايان ساخت، غم بي‌ضريحي آن پنج تن مقدس اسير در بقيع و مدينه، خود را دلداري داديم كه به ياري خدا و دعاي مهدي موجود موعود ضريح چهار امام غريب مظلوم هم ساخته خواهد شد.
اما تنها حسرت جگرسوز اين است؛ قبر گمنامي مادري است كه «ام ابيها» بود و «ام الائمه» را هم از همه گرفته است و انگار تا ظهور حضرتش اين داغ همچنان تازه خواهد ماند داغ گمنامي مادر بشر، گويا تا بشريت به دامان مادر خود بازنگردد و با او آشتي نكند نشاني از آن بي‌نشان مقدس نخواهد يافت.
به همين خاطر است در لحظه به لحظه استغاثه‌اش در تعجيل فرج شدت مي‌يابد… آه اي قبور بي‌ضريح، آه اي قبر بي‌نشان، آه بناي حرم…
منبع:حج
211001
غیر قابل انتشار: ۱
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۲
این هم ادرسش:yahossein225.blogfa.com