- واکنش آیت الله رئیسی به شعر صف اول+فیلم
- نغمه ساز / نوبت دوم/ مروری بر آثار ماندگار حاج سیدمحمد جوادی
- علت علاقه ویژه زنجانی ها به آیت الله رئیسی/ اخلاص و صفای باطن ایشان مشهود بود
- ولایت پذیری محض و پیگیری امور مردم از بارزترین ویژگی های رئیس جمهور شهید بود
- نغمه ساز / نوبت اول/ مروری بر آثار ماندگار حاج حیدر توکلی
هشتم ربيع‌الثاني سال 232 هجري قمري مصادف است با سالروز طلوع يازدهمين پيشواي شيعيان، امام حسن عسكري(ع).
عقیق:دوران امامت امام حسن عسكري(ع) دوراني حساس و متفاوت بود، يكي از وظايف سنگينِ امام آماده ساختن شيعيان براي امامت و غيبَت امام زمان(عج) بود.
امام حسن عسكري(ع) در روز جمعه و در مدينه منوره ديده به جهان گشودند. مادر گراميش، «حُدَيث» بانويي بزرگوار، با تقوا و نيكوكار بود. از ديگر نام‌هاي او «سوسن»، «سليل» و «جدّه» است. «حُديث» با امام هادي(ع) در سال 231 ه .ق ازداوج كرد و از ثمرات آن، طلوع خورشيد درخشان امام حسن عسكري(ع) بود.
امام حسن عسكري(عليه السلام) داراي القاب متعدّد بود كه هر يك نشانه‌اي از كمالات بي كران درياي فضايل وجودي آن حضرت است. القاب آن بزرگوار عبارت است از:
صامت؛ خاموش بودن و جز ياد و ذكر خداوند، تعليم و تربيت و هدايت كردن، لب نگشودن.
هادي؛ هدايت كننده به راه راست.
خالص؛ پاك از هر پليدي و آلايش.
زكي؛ پاك نهاد و پاك سرشت.
سراج؛ چراغ راهِ هدايت جويان در تيرگي‌ها.
تقي؛ پرهيزگار.
عسكري؛ منسوب به عسكر (لشكر)
«عسكري» از مشهورترين القاب آن حضرت است؛ همان طور كه امام هادي(عليه السلام) را به اين لفظ لقب داده‌اند. عسكر محله‌اي بوده در شهر سامرا كه لشكرگاه و محل توقف سپاه خلفاي عباسي در آنجا قرار داشت. خلفاي عباسي براي زيرنظر داشتن فعاليت‌هاي فرهنگي، علمي و سياسي امام هادي(عليه السلام)، آن حضرت را در سال 236 ه .ق از مدينه به سامرا انتقال و در محله عسكر سكونت دادند و به اين خاطر به آن حضرت و فرزندش امام حسن(عليه السلام) عسكري گفته‌اند.
از ديگر القاب آن حضرت، كه در روايات معصومين(عليهم السلام) نيز آمده است، عبارت است از: فاضل، امين، نقي، طاهر، ناطق عن الله، مؤمن بالله، مرشد الي الله، علاّم، ولي الله، خزانة الوصيّين، مهتدي، مضيء، شافي، شفيع، سخي و...
دوران زندگي كوتاه امام حسن عسكري بر سه دوره مشخص تقسيم مي‌شود:
پنج سال در حجاز در شهر زادگاه خود در حضور و مراقبت پدر بزرگوارش.
16 سال در عراق قبل از دوران امامت و پيشوايي.
7 سال دوران كوتاه و پربار امامت و زعامت در عراق.
شيعيان و اصحاب امام حسن عسكري(عليه السلام) در سايه تعليمات و ارشادهاي روح بخش و آگاهي آفرين مستمر آن حضرت، روز به روز آگاه‌تر و منسجم‌تر شده، رو به قوّت و قدرت مي‌رفتند؛ شيعياني كه اعتقاد راسخ داشتند حكومت بني عباس مانند حكومت بني اميه، حكومتي نامشروع است و آن را حق مسلّم اهل بيت مي‌دانستند. خلفاي بني عباس از قوت گرفتن شيعيان هراس داشتند و مي‌دانستند كه اگر ارتباط امام حسن عسكري(عليه السلام) با مردم بيشتر شود، به يقين در سايه روشنگري آن حضرت، شيعيان به خود آمده، آماده هرگونه جان فشاني و ايثار خواهند بود و بساط ستم حاكمان عباسي را برخواهند چيد. از اين رو هرگونه اعتراض را سركوب مي‌كردند و با انواع شكنجه، حبس، قتل، محاصره اقتصادي، تحقير و مانند آن، به تضعيف شيعيان مي‌پرداختند.
امام حسن عسكري (ع) كه به وضوح مي‌ديد اراده الهي براي ايجاد دولت الله بر روي زمين و در برگرفتن همه جهان انسانيت و گرفتن دست مستضعفان در زمين، تا خوف آنان به امنيت خاطر تبديل شود و خداي را عبادت كنند و هيچ چيز را شريك او نگيرند بر اين تعلق گرفته است كه فرزندش غيبت كند فعاليت امام حسن عسكري (ع) و برنامه ريزي او در تحقق بخشيدن هدف مزبور به دو كار مقدماتي نياز داشت: مخفي كردن حضرت مهدي (عج) از چشم مردم و نشان دادن وي فقط به بعضي از خواص و دوم آنكه به هر ترتيب، فكر غيبت را در اذهان و افكار رسوخ دهد و به مردم بفهماند كه اين مسئوليت اسلامي را بايد تحمل كنند و مردم را به اين انديشه و متفرعات آن عادت دهند.
يكي از مهمترين كارهاي امام حسن عسكري(ع)، همانند پدر و اجداد طاهرينَش، تربيت شاگرد و حفظ فقه تشيُّع و انديشه ناب اسلام در برابر دشمنان و مخالفان بود تا آن جا كه بيش از ۲۶۰ نفر را از شاگردان آن امام نام بردهاند. امام حسن عسكري(ع) در كنار كارهاي علمي، مجموعهاي از تفسير، روايات، معارف اسلامي و عقايد را نيز تأليف كرد كه تفسير و مواعظِ قصار از آن جملهاند.
آن حضرت در هشتم ربيع الاول سال 260 هجري توسط سمي كه از طرف معتمد خليفه عباسي به زور به ايشان خورانده شد به شهادت رسيدند.
احاديثي از امام حسن عسكري (ع)
*جدال مكن كه ارزشت مي‌رود و شوخي مكن كه بر تو دلير شوند.
*خنده بيجا از ناداني است.
*از بلاهاي كمرشكن، همسايه‌اي است كه اگر كردار خوبي را بيند نهانش سازد و اگر كردار بدي را بيند آشكارش نمايد.
*دو خصلت است كه بالاتر از آنها چيزي نيست: ايمان به خدا و سود رساندن به برادران.
*بهترين برادر تو كسي است كه خطايت را فراموش كند و احسان تو را به خود، به ياد آورد.
*هر كه برادرش را در خلوت پند دهد، او را آراسته است، و هر كس برادرش را در جمع پند دهد، او را سرشكسته كرده است.
*كسي كه پارسايي خوي او، بخشندگي طبيعت او و بردباري خصلت او باشد، دوستانش زياد شوند.
*دوست نادان، مايه رنج است.
منبع:ایسنا
211008
امام حسن عسكري(ع) در روز جمعه و در مدينه منوره ديده به جهان گشودند. مادر گراميش، «حُدَيث» بانويي بزرگوار، با تقوا و نيكوكار بود. از ديگر نام‌هاي او «سوسن»، «سليل» و «جدّه» است. «حُديث» با امام هادي(ع) در سال 231 ه .ق ازداوج كرد و از ثمرات آن، طلوع خورشيد درخشان امام حسن عسكري(ع) بود.
امام حسن عسكري(عليه السلام) داراي القاب متعدّد بود كه هر يك نشانه‌اي از كمالات بي كران درياي فضايل وجودي آن حضرت است. القاب آن بزرگوار عبارت است از:
صامت؛ خاموش بودن و جز ياد و ذكر خداوند، تعليم و تربيت و هدايت كردن، لب نگشودن.
هادي؛ هدايت كننده به راه راست.
خالص؛ پاك از هر پليدي و آلايش.
زكي؛ پاك نهاد و پاك سرشت.
سراج؛ چراغ راهِ هدايت جويان در تيرگي‌ها.
تقي؛ پرهيزگار.
عسكري؛ منسوب به عسكر (لشكر)
«عسكري» از مشهورترين القاب آن حضرت است؛ همان طور كه امام هادي(عليه السلام) را به اين لفظ لقب داده‌اند. عسكر محله‌اي بوده در شهر سامرا كه لشكرگاه و محل توقف سپاه خلفاي عباسي در آنجا قرار داشت. خلفاي عباسي براي زيرنظر داشتن فعاليت‌هاي فرهنگي، علمي و سياسي امام هادي(عليه السلام)، آن حضرت را در سال 236 ه .ق از مدينه به سامرا انتقال و در محله عسكر سكونت دادند و به اين خاطر به آن حضرت و فرزندش امام حسن(عليه السلام) عسكري گفته‌اند.
از ديگر القاب آن حضرت، كه در روايات معصومين(عليهم السلام) نيز آمده است، عبارت است از: فاضل، امين، نقي، طاهر، ناطق عن الله، مؤمن بالله، مرشد الي الله، علاّم، ولي الله، خزانة الوصيّين، مهتدي، مضيء، شافي، شفيع، سخي و...
دوران زندگي كوتاه امام حسن عسكري بر سه دوره مشخص تقسيم مي‌شود:
پنج سال در حجاز در شهر زادگاه خود در حضور و مراقبت پدر بزرگوارش.
16 سال در عراق قبل از دوران امامت و پيشوايي.
7 سال دوران كوتاه و پربار امامت و زعامت در عراق.
شيعيان و اصحاب امام حسن عسكري(عليه السلام) در سايه تعليمات و ارشادهاي روح بخش و آگاهي آفرين مستمر آن حضرت، روز به روز آگاه‌تر و منسجم‌تر شده، رو به قوّت و قدرت مي‌رفتند؛ شيعياني كه اعتقاد راسخ داشتند حكومت بني عباس مانند حكومت بني اميه، حكومتي نامشروع است و آن را حق مسلّم اهل بيت مي‌دانستند. خلفاي بني عباس از قوت گرفتن شيعيان هراس داشتند و مي‌دانستند كه اگر ارتباط امام حسن عسكري(عليه السلام) با مردم بيشتر شود، به يقين در سايه روشنگري آن حضرت، شيعيان به خود آمده، آماده هرگونه جان فشاني و ايثار خواهند بود و بساط ستم حاكمان عباسي را برخواهند چيد. از اين رو هرگونه اعتراض را سركوب مي‌كردند و با انواع شكنجه، حبس، قتل، محاصره اقتصادي، تحقير و مانند آن، به تضعيف شيعيان مي‌پرداختند.
امام حسن عسكري (ع) كه به وضوح مي‌ديد اراده الهي براي ايجاد دولت الله بر روي زمين و در برگرفتن همه جهان انسانيت و گرفتن دست مستضعفان در زمين، تا خوف آنان به امنيت خاطر تبديل شود و خداي را عبادت كنند و هيچ چيز را شريك او نگيرند بر اين تعلق گرفته است كه فرزندش غيبت كند فعاليت امام حسن عسكري (ع) و برنامه ريزي او در تحقق بخشيدن هدف مزبور به دو كار مقدماتي نياز داشت: مخفي كردن حضرت مهدي (عج) از چشم مردم و نشان دادن وي فقط به بعضي از خواص و دوم آنكه به هر ترتيب، فكر غيبت را در اذهان و افكار رسوخ دهد و به مردم بفهماند كه اين مسئوليت اسلامي را بايد تحمل كنند و مردم را به اين انديشه و متفرعات آن عادت دهند.
يكي از مهمترين كارهاي امام حسن عسكري(ع)، همانند پدر و اجداد طاهرينَش، تربيت شاگرد و حفظ فقه تشيُّع و انديشه ناب اسلام در برابر دشمنان و مخالفان بود تا آن جا كه بيش از ۲۶۰ نفر را از شاگردان آن امام نام بردهاند. امام حسن عسكري(ع) در كنار كارهاي علمي، مجموعهاي از تفسير، روايات، معارف اسلامي و عقايد را نيز تأليف كرد كه تفسير و مواعظِ قصار از آن جملهاند.
آن حضرت در هشتم ربيع الاول سال 260 هجري توسط سمي كه از طرف معتمد خليفه عباسي به زور به ايشان خورانده شد به شهادت رسيدند.
احاديثي از امام حسن عسكري (ع)
*جدال مكن كه ارزشت مي‌رود و شوخي مكن كه بر تو دلير شوند.
*خنده بيجا از ناداني است.
*از بلاهاي كمرشكن، همسايه‌اي است كه اگر كردار خوبي را بيند نهانش سازد و اگر كردار بدي را بيند آشكارش نمايد.
*دو خصلت است كه بالاتر از آنها چيزي نيست: ايمان به خدا و سود رساندن به برادران.
*بهترين برادر تو كسي است كه خطايت را فراموش كند و احسان تو را به خود، به ياد آورد.
*هر كه برادرش را در خلوت پند دهد، او را آراسته است، و هر كس برادرش را در جمع پند دهد، او را سرشكسته كرده است.
*كسي كه پارسايي خوي او، بخشندگي طبيعت او و بردباري خصلت او باشد، دوستانش زياد شوند.
*دوست نادان، مايه رنج است.
منبع:ایسنا
211008
