گرچه خداوند باب توبه را برای بازگشت انسان از مسیر گناه و خطا باز گذاشته است اما هستند افرادی که خدا به سبب عملشان حتی از آنها توبه ای نمی خواهد.
عقیق:در آموزه های اسلام از بدخوئى نیز پرهیز داده شده و نسبت به ترک و دوری از آن سفارش شده است و حتی آن را دلیل از بین رفتن حسنات و اعمال نیک انسان دانسته اند.
امام صادق (ع) در این باره فرمودند: «بدخوئى كردار را تباه سازد، چنانچه سركه عسل را تباه كند.»
و نيز آن حضرت (ع) می فرمایند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: «خداى عز و جل از صاحب خوى بد توبه نخواسته»، عرض شد: اى رسول خدا (ص)! اين چگونه باشد؟ فرمودند: «به جهت اينكه هر گاه از گناهى توبه كند در گناه بزرگترى افتد.»
مرحوم مجلسى در شرح حديث گويد: كه خوى بد صاحب خود را از توبه جلوگيرى كند و اگر توبه نيز كند از باقى ماندن بر آن ممانعت كند تا بدان جا كه اگر از گناهى توبه كند در گناه بزرگترى افتد، زيرا اين خوى اگر معالجه نشود روز به روز بزرگتر و شديدتر گردد، پس گناه بعدى بزرگتر از اولى است، و خلاصى از آن فقط به معالجه علمى و عملى آن حاصل شود.
همچنین، از امام صادق (ع) روایت شده است که فرموده اند: «هر كه خوى او بد است خود را شكنجه دهد.»
مجلسى (ره) گويد: زيرا خودش از خويشتن در رنج است چون بر آشفتگى و حركات روحى و جسمى به تن و جانش زيان رساند، و چون غضبش فرو نشيند از كرده خويش پشيمان گردد و خود را سرزنش كند، و گذشته بدخوئيش را غالبا مردم تحمل نكنند و او را (در مقابل بدخوئيش) آزار كنند، و از او كنارهگيرى كنند و در هيچ كارى او را كمك نكنند، و چون باعث آنها خودش بوده پس گويا خودش خويشتن را شكنجه كرده است.
و نيز حضرت (ع) می فرمایند: «خداى عز و جل به برخى از پيغمبران وحى كرد: كه بدخوئى كردار را تباه سازد مانند سركه كه عسل را تباه كند.»
پی نوشت:
برگرفته از اصول کافی
منبع:قدس
211008
امام صادق (ع) در این باره فرمودند: «بدخوئى كردار را تباه سازد، چنانچه سركه عسل را تباه كند.»
و نيز آن حضرت (ع) می فرمایند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: «خداى عز و جل از صاحب خوى بد توبه نخواسته»، عرض شد: اى رسول خدا (ص)! اين چگونه باشد؟ فرمودند: «به جهت اينكه هر گاه از گناهى توبه كند در گناه بزرگترى افتد.»
مرحوم مجلسى در شرح حديث گويد: كه خوى بد صاحب خود را از توبه جلوگيرى كند و اگر توبه نيز كند از باقى ماندن بر آن ممانعت كند تا بدان جا كه اگر از گناهى توبه كند در گناه بزرگترى افتد، زيرا اين خوى اگر معالجه نشود روز به روز بزرگتر و شديدتر گردد، پس گناه بعدى بزرگتر از اولى است، و خلاصى از آن فقط به معالجه علمى و عملى آن حاصل شود.
همچنین، از امام صادق (ع) روایت شده است که فرموده اند: «هر كه خوى او بد است خود را شكنجه دهد.»
مجلسى (ره) گويد: زيرا خودش از خويشتن در رنج است چون بر آشفتگى و حركات روحى و جسمى به تن و جانش زيان رساند، و چون غضبش فرو نشيند از كرده خويش پشيمان گردد و خود را سرزنش كند، و گذشته بدخوئيش را غالبا مردم تحمل نكنند و او را (در مقابل بدخوئيش) آزار كنند، و از او كنارهگيرى كنند و در هيچ كارى او را كمك نكنند، و چون باعث آنها خودش بوده پس گويا خودش خويشتن را شكنجه كرده است.
و نيز حضرت (ع) می فرمایند: «خداى عز و جل به برخى از پيغمبران وحى كرد: كه بدخوئى كردار را تباه سازد مانند سركه كه عسل را تباه كند.»
پی نوشت:
برگرفته از اصول کافی
منبع:قدس
211008
