چهره ماندگار فلسفه ایران گفت: اگر فکر نبود، فرهنگی در کار نبود و تاریخ هم معنی پیدا نمی‌کرد، هرچند همه موجودات در تاریخ هستند اما به تاریخ نمی‌اندیشند اما این انسان است که تاریخ را می‌فهمد.
عقیق:غلامحسین ابراهیمی‌دینانی، چهره ماندگار فلسفه ایران در برنامه اخیر معرفت که پخش می‌شود، طی سخنانی عنوان کرد: پرسش، نشان تفکر است، آنجایی که پرسش نباشد، تفکر راکد باقی می‌ماند. دو شخص پرسش نمی‌کنند؛ یکی خداوند تبارک که البته اگر در قرآن سؤالی هم می‌پرسد اینها صورت استفهامی دارد و خداوند برایش چیزی مجهول نیست، دوم هم آدم نادان است که پرسشی نمی‌کند.
عضو انجمن حکمت و فلسفه با طرح این پرسش که پس چه کسی پرسش می‌کند، گفت: کسی که چیزی را می‌داند و نمی‌داند یعنی سایه‌روشن دانایی و نادانی. سقراط گفت من می‌دانم که نمی‌دانم و این هم البته با تفکر بود و این خود آغاز تفکر است.
وی درباره تفاوت فکر و تفکر گفت: پاسخ این است که فکر، تفکر می‌کند. فکر زمانی که به قولی می‌فکرد، نامش تفکر می‌شود. حیوانات با غریزه زندگی می‌کنند و تفکر ندارند و این انسان است که فکر می‌کند و تفکر دارد و به همین دلیل هم دارای تاریخ و فرهنگ است. اگر فکر نبود، فرهنگی در کار نبود و تاریخ هم معنی پیدا نمی‌کرد، هرچند همه موجودات در تاریخ هستند اما به تاریخ نمی‌اندیشند اما این انسان است که تاریخ را می‌فهمد.
دینانی در ادامه یادآور شد: دو خصلت از ویژگی‌های انسان است؛ یکی فرهنگ داشتن و فرهنگی بودن و دیگری تاریخ داشتن و تاریخ را فهمیدن، به جز انسان هیچ موجودی نیست که این دو را بفهمد و درک کند.
عضو مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران با بیان اینکه تاریخ و فرهنگ بدون زمان تحقق پیدا نمی‌کند و اینها با هم ارتباط تنگاتنگ دارند، یادآور شد: مرگ در زمان اتفاق می‌افتد موجود بی زمان مرگ ندارد و این تنها خدا و فرشتگان هستند که بی زمان هستند و برایشان مرگ معنایی ندارد.
وی همچنین یادآور شد: هر پرسشی برای کشف یک مطلب تازه و یک قدم پیش گذاشتن است، اگر انسان کامل بود، پرسشی نمی‌کرد بنابراین انسان همیشه در نقص است و به همین دلیل هم هست که جلو و پیش می‌رود. این انسان محدود است اما همواره می‌کوشد که محدودیت‌ها را از بین ببرد. بنابراین انسان حد شکن است و از یک محدودیت که خارج می‌شود گرفتار محدودیت دیگر می‌شود.
منبع:فارس
211008
عضو انجمن حکمت و فلسفه با طرح این پرسش که پس چه کسی پرسش می‌کند، گفت: کسی که چیزی را می‌داند و نمی‌داند یعنی سایه‌روشن دانایی و نادانی. سقراط گفت من می‌دانم که نمی‌دانم و این هم البته با تفکر بود و این خود آغاز تفکر است.
وی درباره تفاوت فکر و تفکر گفت: پاسخ این است که فکر، تفکر می‌کند. فکر زمانی که به قولی می‌فکرد، نامش تفکر می‌شود. حیوانات با غریزه زندگی می‌کنند و تفکر ندارند و این انسان است که فکر می‌کند و تفکر دارد و به همین دلیل هم دارای تاریخ و فرهنگ است. اگر فکر نبود، فرهنگی در کار نبود و تاریخ هم معنی پیدا نمی‌کرد، هرچند همه موجودات در تاریخ هستند اما به تاریخ نمی‌اندیشند اما این انسان است که تاریخ را می‌فهمد.
دینانی در ادامه یادآور شد: دو خصلت از ویژگی‌های انسان است؛ یکی فرهنگ داشتن و فرهنگی بودن و دیگری تاریخ داشتن و تاریخ را فهمیدن، به جز انسان هیچ موجودی نیست که این دو را بفهمد و درک کند.
عضو مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران با بیان اینکه تاریخ و فرهنگ بدون زمان تحقق پیدا نمی‌کند و اینها با هم ارتباط تنگاتنگ دارند، یادآور شد: مرگ در زمان اتفاق می‌افتد موجود بی زمان مرگ ندارد و این تنها خدا و فرشتگان هستند که بی زمان هستند و برایشان مرگ معنایی ندارد.
وی همچنین یادآور شد: هر پرسشی برای کشف یک مطلب تازه و یک قدم پیش گذاشتن است، اگر انسان کامل بود، پرسشی نمی‌کرد بنابراین انسان همیشه در نقص است و به همین دلیل هم هست که جلو و پیش می‌رود. این انسان محدود است اما همواره می‌کوشد که محدودیت‌ها را از بین ببرد. بنابراین انسان حد شکن است و از یک محدودیت که خارج می‌شود گرفتار محدودیت دیگر می‌شود.
منبع:فارس
211008
