روايت عامه است كه امام حسين (ع) در واقعه كربلا و در مقابل سپاه چندهزار نفري يزيد، فقط 72 تن يار داشتند اما منابع تاريخي تعداد ياران ايشان را كه اكنون مزارشان در جوار حرم او است؛ متغيير بين 72 تا بيش از يكصد نفر ذكر كرده‌اند.
عقیق:تمام شهيدان كربلا، به جز حضرت ابوالفضل (ع)، حر بن يزيد رياحي و حبيب بن مظاهر، در نزديكي مزار امام حسين (ع) به خاك سپرده شدهاند، مدفن آن‌ها در جنوب شرقي ضريح امام و به فاصله چند متري آن قرار دارد.
ضريح كه بر سَر دَرَش 120 لوح مزين به نام ياران امام حسين (ع) در واقعه كربلا نصب شده، آنقدرها بزرگ نيست و به ديواري تكيه كرده كه ميان شور و التهاب حرم پناه زائران گم‌گشته شده است.
اين بخش از حرم پيش از توسعه، يعني تا سال 1213 ق، بقعهاي جداگانه داشت و مستقل و مجزا بود، آن‌چنان كه ابو حمزه ثمالي روايت مي‌كند؛ «سپس از حرم مطهر خارج شو و در مقابل قبور شهدا بايست».
از همان سال عمليات توسعه حرم آغاز مي‌شود. به خواست سيدعلي طباطبايي و آيت‌الله شهرستاني براي تأمين رفاه زائران ديوار آن بقعه را برمي‌دارند و راهروي درِ ورودي رواق جنوبي به مزار شهيدان را مي‌بندند و در قسمت شمالي آن، ضريحي از چوب ساج قرار مي‌دهند، سپس ديوار حائل را برمي‌دارند و آن را به حرم متصل مي‌كنند و به اين صورت امكان طواف در اطراف مزار ياران امام حسين (ع) از بين مي‌رود، اما فضا براي حضور زائران بازتر مي‌شود.
در 1230 ق، ضريحي از برنج با كتيبه‌اي نقرهاي با شعرهاي محتشم كاشاني بر آرامگاه شهيدان نصب و صندوقي از خاتم نيز در داخل آن قرار داده مي‌شود.
اوايل قرن چهاردهم هجري قمري، انيسالدوله، همسر ناصرالدين شاه، ضريح نقرهاي به طول حدود 80/ 4 در پنج شبكه و ارتفاع 70/ 1 به اين آرامگاه تقديم كرد. اين ضريح جايگزين ضريح قبلي شد كه حالا هم در آن مكان ديده مي‌شود.
در 1361 ق، صندوق خاتم‌كاري اين آرامگاه به كوشش «محمد صنيع خاتم شيرازي» تعمير و ديوارهاي اطراف ضريح به دست هنرمندان ايراني آينه‌كاري شد.
و اكنون مزار آن‌ها در داخل اتاقك دوازده متري كه حاوي صندوقي خاتم‌كاري شده است، قرار دارد، پنجرهاي از نقره به طول پنج متر نشانه‌اي از اين آرامگاه در حرم امام حسين (ع) است كه بر سر دَرَش اسامي 120 تن از شهداي كربلا بر لوح‌هايي از كاشيهاي آبي نقش بسته است.
211008
ضريح كه بر سَر دَرَش 120 لوح مزين به نام ياران امام حسين (ع) در واقعه كربلا نصب شده، آنقدرها بزرگ نيست و به ديواري تكيه كرده كه ميان شور و التهاب حرم پناه زائران گم‌گشته شده است.
اين بخش از حرم پيش از توسعه، يعني تا سال 1213 ق، بقعهاي جداگانه داشت و مستقل و مجزا بود، آن‌چنان كه ابو حمزه ثمالي روايت مي‌كند؛ «سپس از حرم مطهر خارج شو و در مقابل قبور شهدا بايست».
از همان سال عمليات توسعه حرم آغاز مي‌شود. به خواست سيدعلي طباطبايي و آيت‌الله شهرستاني براي تأمين رفاه زائران ديوار آن بقعه را برمي‌دارند و راهروي درِ ورودي رواق جنوبي به مزار شهيدان را مي‌بندند و در قسمت شمالي آن، ضريحي از چوب ساج قرار مي‌دهند، سپس ديوار حائل را برمي‌دارند و آن را به حرم متصل مي‌كنند و به اين صورت امكان طواف در اطراف مزار ياران امام حسين (ع) از بين مي‌رود، اما فضا براي حضور زائران بازتر مي‌شود.
در 1230 ق، ضريحي از برنج با كتيبه‌اي نقرهاي با شعرهاي محتشم كاشاني بر آرامگاه شهيدان نصب و صندوقي از خاتم نيز در داخل آن قرار داده مي‌شود.
اوايل قرن چهاردهم هجري قمري، انيسالدوله، همسر ناصرالدين شاه، ضريح نقرهاي به طول حدود 80/ 4 در پنج شبكه و ارتفاع 70/ 1 به اين آرامگاه تقديم كرد. اين ضريح جايگزين ضريح قبلي شد كه حالا هم در آن مكان ديده مي‌شود.
در 1361 ق، صندوق خاتم‌كاري اين آرامگاه به كوشش «محمد صنيع خاتم شيرازي» تعمير و ديوارهاي اطراف ضريح به دست هنرمندان ايراني آينه‌كاري شد.
و اكنون مزار آن‌ها در داخل اتاقك دوازده متري كه حاوي صندوقي خاتم‌كاري شده است، قرار دارد، پنجرهاي از نقره به طول پنج متر نشانه‌اي از اين آرامگاه در حرم امام حسين (ع) است كه بر سر دَرَش اسامي 120 تن از شهداي كربلا بر لوح‌هايي از كاشيهاي آبي نقش بسته است.
211008
