بنابر روایات معصومان علیهم اسلام کارهایی هستند که مانع از چشیدن طعم ایمان می شوند و انسان را از دایره ایمان خارج می کنند.
عقیق: قرار گرفتن در جرگه مومنان و برخورداری از نعمت ایمان آرزوی انسان های صالح و شایسته است که می توانند با اعمال خود یا به آن دست یابند یا راه رسیدن به آن را مسدود کنند.
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «سه چيز است كه هر كس داشته باشد طعم ايمان را چشيده است: كسى كه هيچ چيزى را بيشتر از خدا و پيامبر او دوست نداشته باشد و كسى كه اگر او را با آتش بسوزانند برايش بهتر است تا اينكه از دينش دست شويد و كسى كه براى خدا دوستى و دشمنى ورزد.»
ایشان همچنین فرموده اند: «سه چيز است كه هر كس آنها را انجام دهد بى گمان طعم ايمان را چشيده است: هر كس تنها خداى يگانه را بپرستد و زكات مال خويش را با رضايت خاطر بپردازد ... و تزكيه نفس كند.»
و نیز می فرمایند: «آن كه به پروردگارىِ خدا و دين اسلام و پيامبرى محمّد خشنود باشد، طعم ايمان را چشيده است.»
البته عواملی نیز باعث می شوند که ما طعم ایمان را نچشیم که روایات به آنها تصریح کرده اند.
پیامبر اکرم (ص) در این باره می فرمایند: «چهار چيز است كه تا انسان، به آنها ايمان نياورد، مزه ايمان را نمى چشد: اينكه خدايى جز اللّه نيست، اينكه من فرستاده خدا هستم و به حق مرا برانگيخته است، اينكه مى ميرد و پس از مرگ دوباره برانگيخته مى شود و اينكه به كلّ تقدير ايمان آورد.»
همچنین از ایشان است که: «بنده آنگاه زلال ايمان را مى يابد كه براى خدا دوست و دشمن بدارد، پس، هرگاه براى خدا دوست بدارد و براى خدا دشمنى ورزد، بى گمان سزامند ولايت خداست.»
و از امیرمومنان علی (ع) است که: «هيچ بنده اى طعم ايمان را نمى چشد مگر آنگاه كه دروغ گفتن را، به شوخى يا جدى، ترك گويد.»
علاوه بر این رسول خدا (ص) می فرمایند: «هر كس بيشترين همّ و غمش و تلاشش رسيدن به خواهش هاى نفسانى باشد، حلاوت ايمان از قلبش گرفته مى شود.»
امام صادق (ع) نیز فرموده اند: «چشيدن حلاوت ايمان بر دل هاى شما حرام گشته مگر آنگاه كه از دنيا روى گردان شوند.»
جالب آنکه برخی کارها اگرچه در ظاهر کوچک اند اما قدرت آن را دارند که انسان را از دایره ایمان خارج کنند.
چنانکه رسول اکرم (ص) فرموده اند: «كمترينِ كفر اين است كه انسان از برادرش سخنى بشنود و آن را نگه دارد تا او را با آن رسوا سازد. اين افراد بويى از انسانيت نبرده اند.»
امام صادق (ع) نیز در این باره می فرمایند: «كمترين چيزى كه انسان به سبب آن از ايمان خارج مى شود اين است كه با يك غلو كننده [در دين] بنشيند و به حرف هايش گوش دهد و آنها را تأييد كند.»
پی نوشت ها:
کنزالعمّال
بحارالانوار
الخصال
منبع:قدس
211008
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «سه چيز است كه هر كس داشته باشد طعم ايمان را چشيده است: كسى كه هيچ چيزى را بيشتر از خدا و پيامبر او دوست نداشته باشد و كسى كه اگر او را با آتش بسوزانند برايش بهتر است تا اينكه از دينش دست شويد و كسى كه براى خدا دوستى و دشمنى ورزد.»
ایشان همچنین فرموده اند: «سه چيز است كه هر كس آنها را انجام دهد بى گمان طعم ايمان را چشيده است: هر كس تنها خداى يگانه را بپرستد و زكات مال خويش را با رضايت خاطر بپردازد ... و تزكيه نفس كند.»
و نیز می فرمایند: «آن كه به پروردگارىِ خدا و دين اسلام و پيامبرى محمّد خشنود باشد، طعم ايمان را چشيده است.»
البته عواملی نیز باعث می شوند که ما طعم ایمان را نچشیم که روایات به آنها تصریح کرده اند.
پیامبر اکرم (ص) در این باره می فرمایند: «چهار چيز است كه تا انسان، به آنها ايمان نياورد، مزه ايمان را نمى چشد: اينكه خدايى جز اللّه نيست، اينكه من فرستاده خدا هستم و به حق مرا برانگيخته است، اينكه مى ميرد و پس از مرگ دوباره برانگيخته مى شود و اينكه به كلّ تقدير ايمان آورد.»
همچنین از ایشان است که: «بنده آنگاه زلال ايمان را مى يابد كه براى خدا دوست و دشمن بدارد، پس، هرگاه براى خدا دوست بدارد و براى خدا دشمنى ورزد، بى گمان سزامند ولايت خداست.»
و از امیرمومنان علی (ع) است که: «هيچ بنده اى طعم ايمان را نمى چشد مگر آنگاه كه دروغ گفتن را، به شوخى يا جدى، ترك گويد.»
علاوه بر این رسول خدا (ص) می فرمایند: «هر كس بيشترين همّ و غمش و تلاشش رسيدن به خواهش هاى نفسانى باشد، حلاوت ايمان از قلبش گرفته مى شود.»
امام صادق (ع) نیز فرموده اند: «چشيدن حلاوت ايمان بر دل هاى شما حرام گشته مگر آنگاه كه از دنيا روى گردان شوند.»
جالب آنکه برخی کارها اگرچه در ظاهر کوچک اند اما قدرت آن را دارند که انسان را از دایره ایمان خارج کنند.
چنانکه رسول اکرم (ص) فرموده اند: «كمترينِ كفر اين است كه انسان از برادرش سخنى بشنود و آن را نگه دارد تا او را با آن رسوا سازد. اين افراد بويى از انسانيت نبرده اند.»
امام صادق (ع) نیز در این باره می فرمایند: «كمترين چيزى كه انسان به سبب آن از ايمان خارج مى شود اين است كه با يك غلو كننده [در دين] بنشيند و به حرف هايش گوش دهد و آنها را تأييد كند.»
پی نوشت ها:
کنزالعمّال
بحارالانوار
الخصال
منبع:قدس
211008
