امروز ۱۳۷۶ سال از واقعه عاشورا می‌گذرد اما حسین(ع) امروز مرزی در جهان ندارد و دشمن از شعار لبیک یا حسین هراس دارد.
عقیق: چند روزی است بوی محرم کوچه پس کوچه‌های شهرهای کشور را فرا گرفته و هر کسی به طریقی خود را برای خدمت به امام حسین (ع) آماده می‌کند.
1376 سال از واقعه‌ای که درس آزادگی و ظلم‌ستیزی را به همه جهانیان آموخت، می‌گذرد و اگر امام حسین (ع) در 1376 سال قبل غریبانه مبارزه کرد، امروز نه تنها تمام ایران اسلامی بلکه بسیاری از کشورهای جهان، امام حسین (ع) را به خوبی می‌شناسند.
نام امام حسین (ع) از همان ابتدا با مظلومیت گره خورد و از آنجایی که مردم کوفه گفتند حسین یک خارجی است ما را چه به حمایت از یک خارجی تا به امروز که برخی افراد به اصطلاح روشنفکر امام حسین (ع) را عرب می‌دانند، می‌گویند ما را چه به اعراب؛ اما حسین(ع) نامی است که مرز، نژاد و دین نمی‌شناسد، زیرا حسین نشان از آزادی و مبارزه با ظلم و نپذیرفتن زور است.
امروز برخی امام حسین(ع) را عرب و خارجی می‌دانند در حالیکه عیسی (ع) را که در فلسطین متولد شد را امروز از سواحل دریای کارائیب تا بیابان‌های آفریقا و کوه‌های آلپ خارجی نمی‌دانند زیرا آنها به‌خوبی می‌دانند که دین مرزی ندارد.
البته همان‌ها هم می‌دانند که حسین هم مرز ندارد و ماهاتما گاندی رهبر استقلال هند در ارتباط با امام حسین (ع) می‌گوید اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز شود، باید از زندگی امام حسین (ع) پیروی کند.
حسین (ع) فقط برای ما شیعیان نیست بلکه برای تمام مذاهب جهان است و به خوبی هیئات زرتشتی و ارمنی را می‌توان در عاشورا به نظاره نشست و طعم غذای نذری آنها را چشید.
حسین(ع) را مسیحیان نیز ستایش می‌کنند، نویسنده معاصر مسیحی اهل سوریه و نویسنده کتاب‌های «حسین در تفکر مسیحی» و «ده روز گرما» نیز بیان می‌کند که اگر حسین(ع) از آن ما بود، همه جا برای او بیرقی برمی‌افراشتیم و با نام او همه را به دینمان دعوت می‌کردیم.
اگر بخواهیم به دل اروپا هم سفری کنیم نیز آنجا هم هستند که حسین (ع) را عاشقانه دوست دارند و پروفسور ماربین فیلسوف و خاورشناس آلمانی در مورد امام حسین (ع) می‌گوید که من معتقدم رمز بقا و پیشرفت اسلام و تکامل مسلمانان به خاطر شهید شدن حسین(ع) و آن رویدادهای غم‌انگیز است.
آری امروز در جهان هر کسی کوچک‌ترین مطالعه‌ای در ارتباط با عاشورا سال 61 هجری قمری دارد، حسین (ع) را به خوبی درک می‌کند و این درس آزادگی و ظلم‌ستیزی را در تاریخ فریاد می‌زند.
راه امام حسین (ع) راهی است که به‌اندازه 1376 سال قدمت دارد، راهی که جوانان این مرز و بوم برای دفاع از اسلام و ایران خود 8 سال جنگیدند و عاشقانه برای این راه به شهادت رسیدند و به درگاه معبود خویش شتافتند.
درس مقاومت امام حسین (ع) را می‌توان حتی در یک سیم هم دید، سیم‌هایی که به دست 175 شهید غواص گره زده شده بود، آیا این بزرگی و مقاومت و دلدادگی جدا از مکتب حسین (ع) است؟! قطعاً جواب خیر است، زیرا این همان راه و مسیر 1376 ساله است که تا انقلاب مهدی موعود ادامه داد.
در همه این مسیر تا موعود، حسین(ع) مرزی ندارد، زیرا متعلق همه بشریت است برای همه آزادی خواهان، برای همه مبارزان با مستکبران و برای همه آنانی که ظلم را نمی‌پذیرند و حاضرند با دست‌های بسته زنده به گور شوند و عاشقانه صدای لبیک یا حسین را زمزمه کنند.
گفتیم لبیک یا حسین، این شعاری است که امروز همه جهان آن را می‌شناسد، شعاری که همه جهان می‌داند این شعار یعنی گذشتن از خانواده و تمام اموال خود، یعنی گذشتن از برادر با دستان بریده، یعنی گذشتن از نوزاد با گلوی دریده، لبیک یا حسین یعنی گذشتن از جوان با کمری شکسته، لبیک یا حسین یعنی آماده برای نبردی سخت و خشن، لبیک یا حسین یعنی پیروی از امام زمان خود...
امروز دشمنان اسلام فقط از قدرت نظامی و موشک‌های ایران اسلامی نمی‌هراسند بلکه از شعاری می‌هراسند که در آن مفهومی به‌اندازه 1376 سال قدمت نهفته است و آن شعار چیزی نیست جز لبیک یا حسین...
منبع:فارس
211008
1376 سال از واقعه‌ای که درس آزادگی و ظلم‌ستیزی را به همه جهانیان آموخت، می‌گذرد و اگر امام حسین (ع) در 1376 سال قبل غریبانه مبارزه کرد، امروز نه تنها تمام ایران اسلامی بلکه بسیاری از کشورهای جهان، امام حسین (ع) را به خوبی می‌شناسند.
نام امام حسین (ع) از همان ابتدا با مظلومیت گره خورد و از آنجایی که مردم کوفه گفتند حسین یک خارجی است ما را چه به حمایت از یک خارجی تا به امروز که برخی افراد به اصطلاح روشنفکر امام حسین (ع) را عرب می‌دانند، می‌گویند ما را چه به اعراب؛ اما حسین(ع) نامی است که مرز، نژاد و دین نمی‌شناسد، زیرا حسین نشان از آزادی و مبارزه با ظلم و نپذیرفتن زور است.
امروز برخی امام حسین(ع) را عرب و خارجی می‌دانند در حالیکه عیسی (ع) را که در فلسطین متولد شد را امروز از سواحل دریای کارائیب تا بیابان‌های آفریقا و کوه‌های آلپ خارجی نمی‌دانند زیرا آنها به‌خوبی می‌دانند که دین مرزی ندارد.
البته همان‌ها هم می‌دانند که حسین هم مرز ندارد و ماهاتما گاندی رهبر استقلال هند در ارتباط با امام حسین (ع) می‌گوید اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز شود، باید از زندگی امام حسین (ع) پیروی کند.
حسین (ع) فقط برای ما شیعیان نیست بلکه برای تمام مذاهب جهان است و به خوبی هیئات زرتشتی و ارمنی را می‌توان در عاشورا به نظاره نشست و طعم غذای نذری آنها را چشید.
حسین(ع) را مسیحیان نیز ستایش می‌کنند، نویسنده معاصر مسیحی اهل سوریه و نویسنده کتاب‌های «حسین در تفکر مسیحی» و «ده روز گرما» نیز بیان می‌کند که اگر حسین(ع) از آن ما بود، همه جا برای او بیرقی برمی‌افراشتیم و با نام او همه را به دینمان دعوت می‌کردیم.
اگر بخواهیم به دل اروپا هم سفری کنیم نیز آنجا هم هستند که حسین (ع) را عاشقانه دوست دارند و پروفسور ماربین فیلسوف و خاورشناس آلمانی در مورد امام حسین (ع) می‌گوید که من معتقدم رمز بقا و پیشرفت اسلام و تکامل مسلمانان به خاطر شهید شدن حسین(ع) و آن رویدادهای غم‌انگیز است.
آری امروز در جهان هر کسی کوچک‌ترین مطالعه‌ای در ارتباط با عاشورا سال 61 هجری قمری دارد، حسین (ع) را به خوبی درک می‌کند و این درس آزادگی و ظلم‌ستیزی را در تاریخ فریاد می‌زند.
راه امام حسین (ع) راهی است که به‌اندازه 1376 سال قدمت دارد، راهی که جوانان این مرز و بوم برای دفاع از اسلام و ایران خود 8 سال جنگیدند و عاشقانه برای این راه به شهادت رسیدند و به درگاه معبود خویش شتافتند.
درس مقاومت امام حسین (ع) را می‌توان حتی در یک سیم هم دید، سیم‌هایی که به دست 175 شهید غواص گره زده شده بود، آیا این بزرگی و مقاومت و دلدادگی جدا از مکتب حسین (ع) است؟! قطعاً جواب خیر است، زیرا این همان راه و مسیر 1376 ساله است که تا انقلاب مهدی موعود ادامه داد.
در همه این مسیر تا موعود، حسین(ع) مرزی ندارد، زیرا متعلق همه بشریت است برای همه آزادی خواهان، برای همه مبارزان با مستکبران و برای همه آنانی که ظلم را نمی‌پذیرند و حاضرند با دست‌های بسته زنده به گور شوند و عاشقانه صدای لبیک یا حسین را زمزمه کنند.
گفتیم لبیک یا حسین، این شعاری است که امروز همه جهان آن را می‌شناسد، شعاری که همه جهان می‌داند این شعار یعنی گذشتن از خانواده و تمام اموال خود، یعنی گذشتن از برادر با دستان بریده، یعنی گذشتن از نوزاد با گلوی دریده، لبیک یا حسین یعنی گذشتن از جوان با کمری شکسته، لبیک یا حسین یعنی آماده برای نبردی سخت و خشن، لبیک یا حسین یعنی پیروی از امام زمان خود...
امروز دشمنان اسلام فقط از قدرت نظامی و موشک‌های ایران اسلامی نمی‌هراسند بلکه از شعاری می‌هراسند که در آن مفهومی به‌اندازه 1376 سال قدمت نهفته است و آن شعار چیزی نیست جز لبیک یا حسین...
منبع:فارس
211008
