مساجد یعنی مواضع معینی که به سجده می نهند و مکان های مشخصی که در آن سجده می کنند.
عقیق:سجده، وضعیت و حالتی است که نهایت خضوع و انقیاد و تسلیم را اظهار می کند و آفرینش با تمامی واقعیت ها، پدیده ها، حرکت ها و جریانات اش نمایشی عمیق، پر معنا، شورانگیز و زیبایی است از سجده مجموعه موجودات در پیشگاه پروردگار متعال «ولله یسجد من فی السموات و الارض طوعا و کرها و ظلالهم بالغدو و الا صال» .همه مخلوقات ، همه و همه، به اراده و مشیت حضرت ربوبی به وجود آمده و در سیطره سنت ها و نوامیس و قانون مندی های الهی لباس هستی پوشیده و تحول پیدا می کنند. نظام عالم با همه فرایندها و فرآورده هایش تسلیم و فرمانبردار خداست و تکوینا در وضعیت و حالت سجده هست، بلی! ستاره و گیاه و درخت در سجده اند « و النجم و الشجر یسجدان»، خورشید و ماه و کوه ها و جنبندگان در سجده اند «الم تر ان الله یسجد له من فی السموات و من فی الارض و الشمس و القمر و النجوم و الجبال و الشجر و الدوآب و کثیر من الناس حق علیه العذاب ... » .
وانگهی در ورای سجده مخلوقات تکوینی و اسباب و علل ظاهری، ملائکه الله که کارگزاران عالی الهی و وسائط فیض در تدبیر امورات عالم هستند نیز در وضعیت و حالت سجده مداوم در پیشگاه الله هستند «ولله یسجد ما فی السموات و ما فی الارض من دابة والملائکة و هم لا یستکبرون» .
آری جهان یک سجده گاه است، یک مسجد بیکران است «ان الدنیا ... مسجد احباء الله» و خلقت نموداری از سجده بر درگاه جبروتی خالق. این است که جهان یک لاشه مردار نیست، یک مجموعه پوچ و تهی و بی مفهوم نیست، جهان زنده است، هدفدار و پر معنی است، در سجده فرمانبرداری است، محل سجده های زیبا و طولانی است، مقدس است و پرشکوه و محترم است، تو گوش شنوا پیدا کن تا بانگ روح افزای اذان اش را در صبح و شام بر مناره بلند کهکشان هایش بشنوی و شاهد شهادت هایش به توحید باشی و با او هم آواز و همراز و هم صدا و همراه شوی. باری هوشیار باش که در مسجدی! اینجا بازیکده نیست، به سجده افتادگان را بنگر، خود را پاک کن و پاکی بجوی و آداب سجده به جای آر.
مواضع سجده مخلوقات بعضی از اعضای آنها نیست، کیان وجودشان است و مکان سجده آنها بستر حرکت و تحول شان. آنها در سرتاسر هستی شان سر به درگاه الهی می سایند و پیشانی وجود به سجده می نهند، سجده ای به درازای تاریخ خلقت!
چرا آنچه در آسمان ها و زمین است و همه جنبندگان و همه ملائک سر به سجده اند؟ قرآن تبیین می کند: چون آنها حالت استکبار ندارند « وهم لا یستکبرون» و آنچه مانع حالت و وضعیت سجده در پیشگاه الهی است استکبار است و برای افتادن به سجده و به وجود آوردن حالت سجده در خود و دیگران باید با استکبار با ریشه ها و شاخه هایش، با بنیادها و مظاهرش جنگید و مبارزه کرد، در همه عرصه ها و در عرصه جهاد اکبر و در میدان جهاد اصغر با آن به جهاد مقدس پرداخت، در درون و در بیرون و سرانجام به سجده شهادت رسید و راه همین است و جز این نیست.
به هر حال کوتاه ترین سخن اینکه سرتاسر زمین برای ما مسجد است. «الارض کلها مسجد»، «وجعلت لی الارض مسجدا و ترابها طهورا» . کعبه نشانی است تا ره گم نشود. کعبه اولین مسجد است.
پی نوشت:
برگرفته از کتاب: «مسجد نهاد عبادت و ستاد ولایت» نوشته «حسن رهبری»
منبع:شبستان
