عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ مَنْ طَلَبَ الْعِلْمَ لِيُبَاهِيَ بِهِ الْعُلَمَاءَ أَوْ يُمَارِيَ بِهِ السُّفَهَاءَ أَوْ يَصْرِفَ بِهِ وُجُوهَ النَّاسِ إِلَيْهِ فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ إِنَّ الرِّئَاسَةَ لَا تَصْلُحُ إِلَّا لِأَهْلِهَا.

امام محمّد باقر (عليه السّلام) فرمود: كسى كه دانشى را به دست آورد براى اين كه به وسيله آن بر علماء، فخر و سرفرازى نمايد، يا به وسيله آن با بي خردان نزاع و گفتگو كند، يا مردم را متوجه خود کند و بر آنان پیشوایی کند پس جايگاه خود را در جهنم آماده ساخته، زيرا ریاست و پيشوائى شايسته نيست، مگر براى كسى كه اهل آن است.

پی نوشت:

الكافي، ج‏1، ص: 47

منبع:حوزه