در این گونه موارد اگر انسان‌ها اسوه ای داشته باشند کارشان آسان تر می شود، لذا خداوند برای آنکه انسان ها بدانند به چه کسانی تأسی کنند زندگی چند تن از مقربان درگاهش را به تصویر کشیده است.

 

قرآن کریم در این بخش از سوره آل عمران به گوشه هایی از مسایل زندگی عیسی (ع)، مریم (س)، زکریا (ع)، یحیی (ع) و مادر مریم (س) که همگی از مقربان درگاه الهی‌اند، اشاره کرده است. در همین راستا، اهل بیت (ع) نیز ویژگی‌ها و مصادیق مقربان را معرفی کرده اند. از آنجا که مقربان درگاه الهی کسانی اند که تمام وجود خود را وقف حق کرده‌اند، تاسی به آنها نور الهی را در زندگی انسان به تابش درمی آورد و پیمودن مسیر تکامل را آسان می کند.

 

امام کاظم (ع) می فرمایند: «در انجیل نوشته شده خوشا به حال کسانی که میان مردم صلح و آشتی برقرار می کنند، اینان در روز قیامت مقربان درگاه حق هستند.» (تحف العقول، ص 393)

 

امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «لازم است که شما اهل اخلاص راستین و یقین نیکو باشید زیرا این دو ویژگی برترین عبادت مقربان است.» (غررالحکم، حکمت 6159)

 

امام علی (ع) همچنین فرموده اند: «مقرب ‌ترین انسان ها به خداوند کسی است که ایمان نیکوتری دارد.» (غررالحکم، حکمت 3193)

 

و از ایشان است که: «نزدیکترین بندگان به خداوند، کسی است که بیش از دیگران حق را هر چند که حق به زیانش باشد، می گوید و بیش از دیگران به حق عمل می کند، هر چند که حق برخلاف باشد.» (غررالحکم، حکمت 3243)

 

امام زین العابدین (ع) نیز می فرمایند: «مقرب ترین شما به خداوند خوش‌ اخلاق ترین شما است.» (کافی، ج 8، ص 69)

 

امام صادق (ع) فرموده اند: «یکی از وحی های خداوند به داود (ع) این بود:« ای داود! همانطور که اهل تواضح مقرب ترین مردم به خدایند متکبران دورترین مردم از خدایند.» (کافی، ج 2، ص 123)

 

امام صادق (ع) همچنین می فرمایند: «سه نفرند که در روز قیامت، مقرب ترین آفریدگان به خدایند حتی پس از آنکه کار حسابرسی مردم تمام شود، کسی که در حال خشم قدرتش موجب نشود که نسبت به زیردستانش ستم روا بدارد،  کسی که میان دو نفر حرکت کند، به اندازه جوی به یکی از آن دو نزدیک تر شود و کسی که حق را بگوید خواه به سودش باشد و خواه به زیانش» (خصال، ج 1، ص 81)

 

پیامبر اکرم (ص) خطاب به امیرمومنان علی (ع) فرمودند: «یا علی! وقتی بندگان با کارهای نیک به آفریدگارشان تقرب می جویند تو با تعلق به او تقرب بجو تا از آنان پیشی بگیری.» (مشکلات الانوار، ص 251)

 

لقمان به فرزندش فرمود: «فرزندم! تو را به شش خصلت تشویق می کنم که هیچ یک از آنها نیست مگر اینکه تو را به خشنودی خداوند نزدیک می کند و از خشم او دور می سازد: 1- خدا را عبادت کنی و به او شرک نورزی 2- به تقدیر خداوند خوشایندت باشد یا نباشد، خشنود باشی. 3- دوستی ها و دشمنی هایت برای خدا باشد. 4- برای مردم همان چیزی را بپسندی که برای خود می پسندی و برای آنان چیزی که برای خود نمی پسندی، نپسندی 5- خشمت را فرو خوری و به کسی که به تو بدی کرده، نیکی کنی 6- هوای نفس را رها کنی و با عوامل هلاکت بار خویش ستیزی.» (بحارالانوار، ج 75، ص 457)