- واکنش آیت الله رئیسی به شعر صف اول+فیلم
- نغمه ساز / نوبت دوم/ مروری بر آثار ماندگار حاج سیدمحمد جوادی
- علت علاقه ویژه زنجانی ها به آیت الله رئیسی/ اخلاص و صفای باطن ایشان مشهود بود
- ولایت پذیری محض و پیگیری امور مردم از بارزترین ویژگی های رئیس جمهور شهید بود
- نغمه ساز / نوبت اول/ مروری بر آثار ماندگار حاج حیدر توکلی
ستون معروف به توبه يا ابولبابه در مسجد النبي حكايت از خيانت ابولبابه ا.نصاري و توبه او و قبول توبه از طرف خداوند است او بعد از اين توبه چندبار جانشين پيامبر(صلي الله عليه و اله) در مدينه در برخي غزوه‌ها شد.
عقیق: ابولبابه بشير بن عبدالمنذر بن زَنْبَر/ زُبَير از تيره بني‌عمرو بن عوف قبيله اوس بود. از او با نام رفاعه نيز ياد شده است؛ اما بسياري از منابع نام برادرش را رفاعه دانسته‌اند. از احوال ابولبابه تا پيش از مسلمان شدن گزارشي در دست نيست. بر پايه سخن مشهور، وي همراه گروهي از يثربيان در بيعت عقبه دوم به سال سيزدهم بعثت حضور داشت و پس از بيعت با رسول خدا، از سوي ايشان به عنوان يكي از نقباي انصار برگزيده شد. از اين رو، اسلام آوردنش در فاصله بيعت عقبه اول به سال دوازدهم بعثت و عقبه دوم صورت گرفته است. اما بر پايه روايتي، وي از جمله كساني بود كه پس از هجرت رسول خدا(صلي الله عليه و اله) به مدينه، در پي انكار ايشان برآمدند؛ ولي با ديدن معجزه پيامبر، تسليم شدند. بر پايه خبري، او از بدريان بوده ؛ اما مشهور آن است كه پيامبر(صلي الله عليه و اله) او را از ميان راه، جايي به نام روحاء، به مدينه بازگرداند تا جانشين ايشان در آن شهر باشد. پيامبر سهم او را از غنايم همانند حاضران در بدر دانست. وي در غزوه‌هاي بني‌قينُقاع به سال دوم ق. و سَويق نيز جانشين رسول خدا در مدينه بود. در غزوه اُحُد به سال سوم ق. و ديگر جنگهاي پس از آن نيز شركت داشت.
بر پايه گزارشي، پيامبر(صلي الله عليه و اله) او را در غزوه بني‌قريظه به سال پنجم ق. امير نبرد كرد. اين شايد از آن روي بود كه قبيله او هم‌پيمان يهود بني‌قريظه بودند. داستان خيانت وي و توبهاش در ماجراي محاصره اين طايفه يهود، مشهور است. پيامبر(صلي الله عليه و اله) به سبب خيانت و عهدشكني بني‌قريظه در غزوه احزاب، پيشنهاد صلح ايشان را نپذيرفت و به درخواست آنان، ابولبابه را كه هم‌پيمانشان بود، نزدشان فرستاد. آنان نظر او را درباره تسليم شدن و پذيرش حكميّت سعد بن معاذ جويا شدند. وي با اشاره به گلوي خود به آنان فهماند كه حتي در اين صورت نيز كشته خواهند شد. برخي مفسران نزول آيات {يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَخُونُوا اللهَ وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُوا أَماناتِكُمْ وانتم تعلمون * و اعلموا انَّما اَمولُكُم واَولدُكُم فِتنَةٌ...} (انفال/8، 27-28) را درباره اين كار او دانسته‌اند. در اين آيات، خداوند ايمان آورندگان را از خيانت‌كردن به خدا و رسولش بر حذر داشته و فرزندان و اموال را مايه آزمون دانسته است. به اعتقاد برخي، اموال و فرزندان ابولبابه كه نزد بني‌قريظه بود، او را به اين خيانت واداشتند. به گزارش‌هاي ديگر، مظلوم نمايي يهوديان و فشار عاطفي ناشي از گريستن آنان، سبب اين خيانت بود. برخي نزول آيات 41 و 51 مائده/5 و 102 توبه/9 را نيز درباره خيانت وي دانسته‌اند.
به گفته خود ابولبابه، پس از خيانت هنوز گامي برنداشته بود كه احساس گناه وجودش را فراگرفت. براي رهايي از عذاب وجدان، به جاي آن كه نزد رسول خدا(صلي الله عليه و اله) رود و گزارش دهد، يكسره به مسجد رفت و خود را با طناب به يكي از ستون‌هاي آن بست و سوگند ياد كرد كه اجازه ندهد جز پيامبر(صلي الله عليه و اله)كسي او را از ستون باز كند. پيامبر(صلي الله عليه و اله) با آگاهي از اين ماجرا فرمود: اگر او نزد من مي‌آمد، برايش آمرزش مي‌خواستم. اما اكنون كه كار به اين‌جا كشيده است، تا هنگامي كه خداوند او را نبخشايد، وي را از ستون نميگشايم. سرانجام پس از شش ، هفت يا 20 شبانه روز در پي نزول آيه 27 انفال/8 توبه او پذيرفته شد. امّ سلمه، همسر رسول خدا، گزارش كرده كه سحرگاهان پيامبر را خندان ديد و چون علت را پرسيد، ايشان از پذيرش توبه ابولبابه خبر داد. امّ سلمه اين مژده را با اجازه پيامبر(صلي الله عليه و اله) به ابولبابه داد. مردم به سوي او هجوم آوردند تا وي را از ستون باز كنند. اما او جز به انجام اين كار به دست پيامبر راضي نشد تا آن‌گاه كه پيامبر(صلي الله عليه و اله) او را از ستون باز كرد.
بر پايه گزارشي غير مشهور، ابولبابه از شركت در آخرين غزوه پيامبر(صلي الله عليه و اله) يعني تبوك به سال نهم ق. سر پيچيد و پس از پشيماني، خود را به ستوني در مسجد پيامبر بست و چون خداوند توبه سرپيچندگان از تبوك را پذيرفت، پيامبر(صلي الله عليه و اله) وي را از ستون باز كرد و او از ايشان خواست كه انفاق همه اموالش را در راه خدا بپذيرد. پيامبر(صلي الله عليه و اله) پس از نزول آيه {خُذ مِن أَموَالِهِم صَدَقَةً...} (توبه/9، 103) بخشي از اموال او را پذيرفت.
ستوني كه ابولبابه خود را بدان بست، از همان زمان به ستون توبه يا ستون ابولبابه معروف شد. در گزارشي، از آن به ستون مُخَلَّقه نيز ياد شده است؛ زيرا همانند ستون مخلقه، خوشبو مي‌شد. ستون توبه از جاي‌هاي بافضيلت مسجدالنبي است. به روايتي، پيامبر(صلي الله عليه و اله) بيشترين نوافل خود را كنار اين ستون به جا مي‌آورد.
منبع: خبرگزاری حج
211007
211007
