یکی از دستورات دین مبین اسلام، انجام فریضه روزه در ماه مبارک رمضان می باشد، به نحوی که این امر در گفتار ائمه اطهار (ع) نیز مورد تاکید واقع شده است.
عقیق:از این رو امام صادق (ع) درباره ی فلسفه روزه بیان داشته اند: خداوند روزه را واجب کرده تا بدین وسیله دارا و ندار (غنی و فقیر) مساوی گردند.؛ همچنین امام رضا (ع) فرموده اند: مردم به انجام روزه امر شده‌اند تا درد گرسنگی و تشنگی را بفهمند و به واسطه آن فقر و بیچارگی آخرت را بیابند.؛ و نیز رسول خدا (ص) فرموده اند: برای هر چیزی زکاتی است و زکات بدن ها روزه است.در این راستا امام علی (ع) درباره برترین اشاره داشته اند : روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است؛ و نیز امام باقر (ع) فرموده اند: روزه این افراد کامل نیست : 1 - کسی که امام (رهبر) را نافرمانی کند ؛ 2 - بنده فراری تا زمانی که برگردد ؛ 3 - زنی که اطاعت‌شوهر نکرده تا اینکه توبه کند ؛ 4 - فرزندی که نافرمان شده تا اینکه فرمانبردار شود.
اما باید دانست روزه داران حقیقی از اجری بی مانند برخوردار خواهند گردید، چنانکه امام صادق (ع) بیان داشته اند: هر کس که در روز بسیار گرم برای خدا روزه بگیرد و تشنه شود خداوند هزار فرشته را می‌گمارد تا دست‌به چهره او بکشند و او را بشارت دهند تا هنگامی که افطار کند؛ و نیز پیامبر (ص) فرموده اند: برای بهشت دری است‌بنام (ریان) که از آن فقط روزه داران وارد می‌شوند؛ و در جایی دیگر از ایشان نقل شده است: کسی که روزه او را از غذاهای مورد علاقه‌اش باز دارد برخداست که به او از غذاهای بهشتی بخورانند و از شراب های بهشتی به او بنوشاند.
پی نوشت ها:
1-علامه مجلسی، بحار الانوار ج 93: 295 .
2-کلینی، الکافی، ج 4: 64.
3-آمدی، غرر الحکم، ج 1: 417.
4-شیخ حرعاملی، وسائل الشیعه، ج 4: 4؛ ج7: 295.
5-شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 2: 43.
منبع:قدس
211008
